باز گفتن صديق صورت حال بلال را نزد حضرت رسول صلى الله عليه وآله < شعر > ( ( 952 ) ) چون كه صدّيق از بلال دم درست اين شنيد از توبهء او دست شست ( ( 953 ) ) بعد از آن صديق نزد مصطفى گفت حال آن بلال با وفا ( ( 954 ) ) كان فلك پيماى ميمون فال چست اين زمان از عشق اندر دام توست ( ( 955 ) ) باز سلطان است زان چندان به رنج در حدث مدفون شده است آن زفت گنج ( ( 956 ) ) جغدها بر باز استم مىكنند پرّ وبالش بىگناهى مىكنند ( ( 957 ) ) جرم او اين است كاو باز است وبس غير خوبى جرم يوسف چيست پس ( ( 958 ) ) جغد را ويرانه باشد زاد وبود هستشان بر باز از آن خشم جهود كه چرا مىياد آرى تو از آن لاله زار وجويبار وگلستان ( ( 959 ) ) كه چرا يادت بود از آن ديار يا ز فقر وساعد آن شهريار ( ( 960 ) ) در ده جغدان فضولى مىكنى فتنه وتشويش در مىافكنى ( ( 961 ) ) مسكن ما را كه شد رشك اثير تو خرابه دانى وخوانى حقير ( ( 962 ) ) شيد آوردى كه تا جغدان ما مر تو را سازند شاه وپيشوا ؟
( ( 963 ) ) وهم سودايى در ايشان مىتنى نام اين فردوس ويران مىكنى ( ( 964 ) ) بر سرت چندان زنيم اى بد صفات تا بگويى ترك شيد وترّهات ( ( 965 ) ) پيش مشرق چار ميخش مىكنند تن برهنه شاخ خارش مىزنند ( ( 966 ) ) از تنش صد جاى خون برمىجهد او احد مىگويد وسر مىنهد ( ( 967 ) ) پندها دادم كه پنهان دار دين سر بپوشان از جهودان لعين ( ( 968 ) ) عاشق است او را قيامت آمده ست تا در توبه بر او بسته شده ست ( ( 969 ) ) عاشقى وتوبه يا امكان صبر اين محالى باشد اى جان بس سطبر ( ( 970 ) ) تو به كِرم وعشق همچون اژدها تو به وصف خلق وآن وصف خدا ( ( 971 ) ) عشق ز اوصاف خداى بىنياز عاشقى بر غير او باشد مجاز < / شعر >

388