خدا ، بشر مىتواند نيروهاى عظيم وجود خود را به كار اندازد ودر مصائب بزرگ وهنگام دردهاى جانگزا ، بارها به تجربه رسيده است كه انسان مىتواند با ايمان به خدا ، به خويشتن متكى وبه زندگى اميدوار شود وآن نيروهاى روحى را كه در باطنش نهفته است به كار بگيرد . حال چه نام اين نيروهاى نهفته را « باطن » يا « قواى روحى » بگذاريم ويا چيز ديگر . » [1] مسئلهء دوم - بايستى به جاى تعليمات بىفايده ، كودكان وجوانان را به دارا بودن آنان به قدرتهاى بسيار عظيم آشنا بسازيم واز همان روزگار گيرندگى عمرشان مورد تعليم وتربيت مخصوص قرار بدهيم وبه آنان بفهمانيم كه چنانكه خداوند متعال به هيچ كس وهيچ چيز قدرت مطلقه نداده است . هم چنين هيچ انسانى را هم ناتوان مطلق نيافريده است .
با اين تعليم وتربيت است كه انسانهايى را خواهيم داشت كه ناتوانىها زنجيرى به دست وپاى آنان نخواهد بست . ونيز هر عجز وبىچارگى كه سر راه آنان قرار بگيرد ، نخواهد گذاشت موجوديت آنان را از پاى در آورد .
وهمين كه پشه شدن در مقابل گرفتارى را احساس كند ، فورا بگويد : اى خداوندى كه زندگى زندگان را هدايت مىكنى ، - < شعر > باز بودم پشه گشتم ، اين ز چيست ؟
< / شعر > باز با لطف وعنايت ربانيت باز هستم وهميشه هم باز خواهم بود .
تفسير ابيات در طول زندگانى مشغول جان كندنهاى پى در پى گشته واصل مردن از درجهء پست حيوانى وزاييده شدن در مهد انسانيت را فراموش كرده‌اى . اين را بدان : تا به آن مردن وزاييده شدن جديد نرسى ، رسيدن به بام حيات حقيقى بيش از خيال خام براى تو نتيجه‌اى نخواهد بخشيد ، زيرا نردبانى براى آن بام به دست نياورده‌اى . اگر دو پله از نردبان مردن وزاييده شدن واقعى كم شود ، كوششهاى تو براى

[1] آيين كاميابى ، كارنگى ، ص 51 و 52 . .

284