إسم الكتاب : تفسير ونقد وتحليل مثنوى جلال الدين محمد مولوى ( عدد الصفحات : 636)

< شعر > ( ( 742 ) ) مصطفى زين گفت كاى اسرار جو مرده را خواهى كه بينى زنده تو ( ( 743 ) ) مىروى چون زندگان بر خاكدان مرده وجانش شده بر آسمان ( ( 744 ) ) جانش را اين دم به بالا مسكنى است گر بميرد روح او را نقل نيست ( ( 745 ) ) زان كه پيش از مرگ او كرده است نقل اين به مردن فهم آيد نى به عقل ( ( 746 ) ) نقل باشد نى چون نقل جان عام همچو نقلى از مقامى تا مقام ( ( 747 ) ) هر كه خواهد كاو ببيند بر زمين مرده را كاو مىرود ظاهر يقين ( ( 748 ) ) مر ابو بكر تقى را گو ببين شد ز صدّيقى امير الصادقين ( ( 749 ) ) اندرين نشأت نگر صدّيق را تا به حشر افزون كنى تصديق را ( ( 750 ) ) پس محمد صد قيامت بود نقد زان كه حل شد در فنايش حل وعقد ( ( 751 ) ) زادهء ثانى است احمد در جهان صد قيامت بود او اندر عيان ( ( 752 ) ) زو قيامت را همىپرسيده اند كاى قيامت تا قيامت راه چند ( ( 753 ) ) با زبان حال مىگفتى بسى كه ز محشر حشر را پرسد كسى ؟
( ( 754 ) ) بهر اين گفت آن رسول خوش پيام رمز موتوا قبل موت يا كرام ( ( 755 ) ) همچنان كه مرده‌ام من قبل موت زان طرف آورده‌ام اين صيت وصوت ( ( 756 ) ) پس قيامت شو قيامت را ببين ديدن هر چيز را شرط است اين ( ( 757 ) ) تا نگردى اين نداىاش تمام خواه كان انوار باشد يا ظلام ( ( 758 ) ) عقل گردى عقل را دانى كمال عشق گردى عشق را بينى جمال نار گردى نار را دانى يقين نور گردى هم بدانى آن واين ( ( 759 ) ) گفتمى برهان بر اين دعوى مبين گر بدى ادراك اندر خورد اين ( ( 760 ) ) هست انجير اين طرف بسيار خوار گر رسد مرغى قنق انجير خوار ( ( 761 ) ) در همه عالم اگر مرد وزنند دم به دم در نزع واندر مردنند ( ( 762 ) ) اين سخنها را وصيتها شمر كه پدر گويد در آن دم با پسر ( ( 763 ) ) تا برويد رحمت وعبرت به دين تا ببرّد بيخ بغض ورشك وكين ( ( 764 ) ) تو بدان نيت نگر در اقربا تا ز نزع او بسوزد دل تو را < / شعر >

277