< شعر > اين همه غمها كه اندر سينه هاست از غبار گرد وباد وبود ماست اين غمان بيخ كن چون داس ماست اين چنين شد وآن چنان وسواس ماست < / شعر > 26 - اشتباه در شناخت وارزيابى خويشتن ابرها وغبارهاى تيره اندوه را بر فضاى درون ما حكم فرما مىسازد وبدين ترتيب با دست خود داس برانى مىسازيم وريشهء زندگانى ايده آل خود را مىبريم .
< شعر > اين سخن شير است در پستان جان بىكشنده خوش نمىگردد روان < / شعر > 27 - بروز حقايق از انديشمندان بشرى غالبا مربوط به زمينه واستعدادى است كه فرد يا اجتماع اقتضا مىكند .
< شعر > چون حكيمك اعتقادى كرده است كاسمان بيضه زمين چون زرده است گفت سايل چون بماند اين خاكدان در ميان اين محيط آسمان همچو قنديلى معلق در هوا نى به اسفل مىرود نى بر علا آن حكيمش گفت كز جذب سما از جهات شش بماند اندر فضا همچو مغناطيس قبّهء ريخته در ميان ماند آهنى آويخته < / شعر > 28 - جاذبيتى در كيهان وجود دارد كه كرات فضايى را در وضع معينى ثابت ومتغير سازد .
< شعر > اى كه اندر چشمهء شور است جات تو چه دانى شط وجيحون وفرات < / شعر > 29 - هنگامى كه سطوح من آدمى با كيفيت مخصوصى اشغال شده باشد ، كيفيات ديگر براى آن قابل هضم نيست .
< شعر > همچو اعرابى كه آب از چَه كشيد آب حيوان از رخ يوسف چشيد بهر فرجه شد يكى تا گلستان فرجهء او شد جمال باغبان رفت موسى كاتشى آرد به دست آتشى ديد او كه از آتش برست < / شعر > 30 - در سير وسياحت در زير درخت خلقت ودر حال تكاپو براى زندگى برگى را تماشا مىكنيد ، ناگهان ميوهء بس شيرين وعالى را در زير آن برگ مشاهده مىكنيد .

24