كار ومحصولات آن را در عالم پشت پردهء طبيعت مطابق قوانين واقعى صورتگرى مىكنند ، كار دزدى يا نتيجه اش صورت رفتن به بالاى دار به خود مىگيرد ، مگر دار شبيه به دزدى است ، نه خير ، اين تبديل صورت دزدى به صورت دار تصويرى از مشيت خداى علام الغيوب است . آن خداوند غيب دان در دل حقوق دانان ومجريان چنين تصويرى را به وجود مىآورد كه دزدى يا جنايت به شكل كيفر مشخصى دامن دزد وجنايت كار را بگيرد ، باشد كه مشاهده اين تصويرها تو را از اين علم وآگاهى برخوردار كند كه هيچ داور عادلى كيفر ناشايست نمىدهد تا كار خود را به گردن قضا نيندازى . حال كه حكام وقضات دنيوى چنين تصويرها در بارهء جرم ونتايج آن براه انداخته‌اند - « چون كند حكم احكم اين حاكمين . » اگر دانهء جو بكارى جز جو محصولى برنخواهى داشت . موقعى كه تو قرض مىگيرى گرو آن قرض را از كس ديگر نمىتوان توقع داشت . خلاصه - < شعر > جرم خود را بر كس ديگر منه گوش وهوش خود بر اين پاداش ده جرم بر خود نه كه تو خود كاشتى با جزا وعدل حق كن آشتى < / شعر > سبب آن همه رنجهاى جسمانى وروحانى كارهاى زشت تست نه بخت وشانس واتفاق . نظر در بخت وشانس ، ديدهء آدمى را لوچ ومختل مىسازد وسگ پاسبان را تنبل وكاهدانى به بار مىآورد . پس شايستهء متهم شدن تويى نه مجازات دادگرانهء الهى . برو توبه كن ومردانه براه بيافت وبدان كه « فمن يعمل مثقال ذره خيرا يره ومن يعمل مثقال ذره شرا يره » فريب افسونهاى نفس را مخور ، زيرا هيچ ذره‌اى از خورشيد علم واحاطهء الهى پوشيده نيست . چنانكه ذرات جسمانى در مقابل خورشيد جسمانى پديدار است ، هم چنين تمام ذرات خاطرات وانديشه درونى تو پيش خورشيد حقايق پيدا وآشكار است ، حتى آن چه كه از جريانات درونيت براى تو مخفى وابهام انگيز است .
< شعر > پيش حق پيدا وپيش تو نهان سرّ غيب است اين مكن فكرى در آن < / شعر >

201