وقاطعانه‌اى كه تقرب فوق العاده خاندان پيامبر را به خدا اثبات مىكند پيش از اندازهء معمولى است . ما به عنوان نمونه مقدارى از اين منابع را در اختيار مطالعه كنندگان محترم مىگذاريم :
1 - « قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْه أَجْراً إِلَّا اَلْمَوَدَّةَ فِي اَلْقُرْبى 42 : 23 . . . » [1] ( به آنان بگو من پاداشى به رسالت خود نمىخواهم مگر محبت وداد خاندانم را ) .
آيا ممكن است مهر ومحبت وحمايت را كه پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله در بارهء خاندانش از مردم تقاضا مىكرد به انگيزگى عاطفه واحساسات قوم پرستى وخانواده گرايى بوده باشد ؟ پاسخ اين سؤال به دو دليل منفى است :
دليل يكم - آياتى است كه صريحا ويا به طور كنايه ارزش وعظمت خانواده وفرزندان را وابسته به ملاك شخصيت خود آنان مىنمايد . از آن جمله :
« يَوْمَ لا يَنْفَعُ مالٌ ولا بَنُونَ إِلَّا مَنْ أَتَى الله بِقَلْبٍ سَلِيمٍ 26 : 88 - 89 » [2] ( روز رستاخيز روزيست كه نه مال اندوخته سودى مىدهد ونه فرزندان مگر كسى كه با قلب پاك به خدا روى بياورد ) .
« قالَ يا نُوحُ إِنَّه لَيْسَ مِنْ أَهْلِكَ إِنَّه عَمَلٌ غَيْرُ صالِحٍ 11 : 46 . » [3] ( خداوند فرمود : اى نوح ، فرزند تو ( كنعان ) از خاندان تو نيست ، او عمل غير صالح است ) مطابق دو آيهء فوق روشن مىشود كه وابستگى با ارزش خاندان وفرزندان به انسان ، مربوط به وابستگى طبيعى نيست ، بلكه موضوع هماهنگى در ايده آل روح آدمى است .
دليل دوم - آياتى است كه صريحا مىگويد مطالبهء پاداش پيامبر نه براى

[1] سوره الشورى ، آيهء 23 . .
[2] سوره الشعراء ، آيهء 89 . .
[3] سوره هود ، آيهء 46 . .

119