در باره تفضيل پيامبران بر فرشتگان و تفضيل فرشتگان بر انبياء اختلاف نظر دارند .
در باره كرامات اولياء اتفاق نظر دارند ، مانند روى آب راه رفتن ، و با چهار پايان صحبت كردن ، و طى الارض و نمودار ساختن چيزى در غير موضع و در غير وقت خود . و روايات در اين باره فراوان است و قرآن هم وقوع كرامات را خبر داده است ، چنان كه در آيه شريفه .
« أَنَا آتِيكَ بِه قَبْلَ أَنْ يَرْتَدَّ إِلَيْكَ طَرْفُكَ » 27 : 40 [1] ( من آن را پيش از آن كه پلك چشمانت روى هم افتد مىآورم ) .
و همچنين در داستان مريمعليها السلام هنگامى كه حضرت زكريا عليه السلام به او مىگويد :
أَنَّى لَكِ هذا 3 : 37 ؟ [2] ( اين غذا براى تو از كجاست ) ؟ مريمعليها السلام مىگويد :
« هُوَ مِنْ عِنْدِ الله » 3 : 37 [3] ( از نزد خدا است ) .
در باره ايمان مىگويند : ايمان عمل است و نيت . و معناى نيت همان تصديق مىباشد . چنان كه از طريق جعفر بن محمد عليه السلام از حضرت رسول صلى الله عليه و آله نقل شده است كه :
« الايمان اقرار باللسان و تصديق بالقلب و عمل بالاركان » .
( ايمان عبارت است از اقرار با زبان و تصديق قلبى و اعمال عضوى مطابق آنها ) اما اعتقاد آنها در باره احكام شرعيه : آنان در موردى كه فقها با يكديگر اختلاف نظر دارند ، جانب احتياط و آن چه را كه بيشتر مورد وثوق است اخذ مىكنند ، و اختلاف فقها را صواب دانسته و خود قائل به مصيب بودن تمام فقها هستند .
در تعجيل نماز اتفاق نظر دارند ، و مىگويند : تعجيل نماز با يقين بد دخول

[1] سوره النمل ، آيه 40 . .
[2] سوره آل عمران ، آيه 37 . .
[3] سوره آل عمران ، آيه 37 . .

769