< شعر > ( ( 1733 ) ) آن دمى كز وى مسيحا دم نزد حق ز غيرت نيز بىما هم نزد ( ( 1734 ) ) ما چه باشد در لغت اثبات نفى من نه اثباتم منم بىذات و نفى ( ( 1735 ) ) من كسى در ناكسى دريافتم بس كسى در ناكسى دريافتم ( ( 1737 ) ) جمله شاهان پست پست خويش را جمله خلقان مست مست خويش را ( ( 1736 ) ) جمله شاهان بردهء بردهء خودند جمله خلقان مردهء مردهء خودند ( ( 1738 ) ) مىشود صياد مرغان را شكار تا كند ناگاه ايشان را شكار ( ( 1739 ) ) دلبران را دل اسير بىدلان جمله معشوقان شكار عاشقان ( ( 1740 ) ) هر كه عاشق ديدنش معشوق دان كو به نسبت هست هم اين و هم آن ( ( 1741 ) ) تشنگان گر آب جويند از جهان آب هم جويد به عالم تشنگان ( ( 1742 ) ) چون كه عاشق اوست تو خاموش باش او چو گوشَت مىدهد تو گوش باش ( ( 1743 ) ) بند كن چون سيل سيلانى كند ور نه رسوايى و ويرانى كند ( ( 1744 ) ) من چه غم دارم كه ويرانى بود زير ويران گنج سلطانى بود ( ( 1745 ) ) مغرق حق خواهد كه باشد غرقتر همچو موج بحر جان زير و زبر ( ( 1746 ) ) زير دريا خوشتر آيد يا زبر تير او دل كشتر آيد يا سپر ( ( 1747 ) ) بس زبون وسوسه باشى دلا گر طرب را باز دانى از بلا ( ( 1748 ) ) گر مرادت را مذاق شكر است بىمرادى نى مراد دل بر است ( ( 1749 ) ) هر ستاره اش خونبهاى صد هلال خون عالم ريختن او را حلال ( ( 1750 ) ) ما بها و خونبها را يافتيم جانب جان باختن بشتافتيم ( ( 1751 ) ) اى حيات عاشقان در مردگى دل نيابى جز كه در دل بردگى ( ( 1752 ) ) من دلش جسته به صد ناز و دلال او بهانه كرده با من از ملال ( ( 1753 ) ) گفتم آخر غرق توست اين عقل و جان گفت رو ، رو بر من اين افسون مخوان ( ( 1754 ) ) من ندانم آن چه انديشيده اى اى دو ديده دوست را چون ديده‌اى ؟
( ( 1755 ) ) اى گران جان خوار ديدستى مرا ز انكه بس ارزان خريدستى مرا ( ( 1756 ) ) هر كه او ارزان خرد ارزان دهد گوهرى طفلى به قرصى نان دهد < / شعر >

736