مىتوانند رويدادها را منفى نمايند . اگر براى اين ادعا برهان مطالبه كنى به آيه شريفه « فاتخذتموهم سخريا حتى انسوكم ذكرى و كنتم منهم تضحكون » مراجعه كنيد ، خواهيد ديد كه : ذكر خدايى را به جهت مسخره‌اى كه منافقين به مؤمنين مىكردند از يادشان مىبرد . و چون اولياء الله هم ارتباطى با خدا دارند لذا آنان هم مىتوانند گفته شده را به فراموشى بياندازند از همين جهت است كه اولياء الله بر دلهاى مردم تسلط دارند .
اين امراى ظاهرى و اين زمامداران فقط مىتوانند به اجسام انسانها حكومت كنند ، در صورتى كه صاحب دلان به قلبهاى شما حكومت مىنمايند .
بيا كه چارهء ذوق حضور و نظم امور به فيض بخشى اهل نظر توانى كرد اولياء الله را با نظر به ظواهر آنها تحقير نكنيد ، زيرا آنان به منزلهء مردمك ديدهء انسانها هستند ، چنان كه مردمك در چشم انسانى كوچك است ولى انسان هيچ عملى را نمىتواند بدون ديدن آن مردمك انجام بدهد همچنين است دخالت اولياء الله در شئون زندگانى مردم .
< شعر > يار مردان خدا باش كه در كشتى نوح هست خاكى كه به آبى نخرد توفان را < / شعر > اين بحث را بيش از اين ادامه نمىدهم ، زيرا احساس مىكنم كه از صاحب جان ، مركز تفكرات و انديشه ها از شرح بيشتر اين مسئله جلوگيرى مىشود .
و احتمال دارد كه جلال الدين دم فرو بستن از توضيح بيشتر در اين مقام را به الهام نسبت مىدهد ، يعنى خداست كه از تشريح بيشتر جلوگيرى مىنمايد ، و شاهد اين احتمال بيت بعدى است كه مىگويد :
چون فراموشى خلق و يادشان با وى است او مىرسد فريادشان اوست كه صدها هزار نيكى و بدى را شبانگاه از دلهاى آنان تهى مىسازد ، باز دو باره هنگام روز همانها را به دلها بر مىگرداند .
از آنها انديشه هاى متراكم و گوناگون جانهاى انسانى مىتواند راه

732