تمام شرايط ديگر متحرك بدانيم ، همان جسم را با همان وحدتهاى فوق نمىتوانيم ساكن بدانيم ، اين است معناى محال بودن اجتماع ضدين .
بعضى از فلاسفه قرون اخير مانند هگل در اين باره قانونى دارد به نام قانون سه پايه [1] اين قانون مىگويد :
1 - مرحلهء اول تز - موجودات در جريان خود در سه مرحله نمودار مىگردند . 1 - مرحله اول تز - كه فروغى آن را مرحلهء نهادن تعبير كرده است ، در اين مرحله يك موجود بدون هيچ گونه اضافات و عوارض مطرح مىشود مثلًا دانه گندم . سپس هنگامى كه اين گندم زير خاك مىرود و شروع به نمو مىكند ، مرحلهء دوم شروع مىشود :
2 - مرحلهء دوم آنتى تز - و به اصطلاح فروغى « برابر نهادن كه كاملًا رسا نيست » مرحله درهم افتادن و گلاويز شدن اضداد است ، يعنى در اين مرحله گندم با موادى در حال اختلاط و تفاعل مىباشد ، اگر گندم و ساير مواد مماثل يكديگر بودند . هيچ گونه فعاليتى رو نمىداد ، چنان كه اگر دو گندم خشك را در جايى پهلوى هم قرار

[1] پيش از هگل ، فيخته روش سه پايه را شروع كرده است ، ولى بيان هگل در اين مسئله عميقتر و رساتر است او در يك قلمرو عمومى مسئله سه پايه را به اين قرار مطرح مىكند : 1 - هستى مطلق ، اين هستى مطلق داراى هيچ گونه تشخصات وجودى نيست ، اين مفهوم بسيار وسيع است كه در فلسفه كلاسيك شرق آن را به عنوان عمومىترين مفاهيم معرفى كرده‌اند . . 2 - با نظر به منفى بودن هر گونه تعين و تشخص از مفهوم هستى مطلق خواهيم ديد با نيستى گلاويز است ، زيرا چنان كه روشن است ، بدون تشخص وجود قابل تصور نيست پس در حقيقت هستى مطلق نيستى تمام خصائص وجود را در بر دارد ، اين است مرحلهء دوم ( آنتىتز ) ولى اگر اين دو مفهوم در همين حال بمانند . وجودى در قلمرو هستى نمودار نخواهد شد ، لذا همين مرحله ( آنتى تز ) به مرحلهء سوم ( سنتز ) كه گرديدن است مبدل مىشود . .

575