< شعر > تن ز جان و جان ز تن مستور نيست ليك كس را ديد جان دستور نيست < / شعر > و با اين مثال مىتوانيم اين تناقض را بر طرف كنيم كه چطور مىگوييد كه خدا روشنترين حقيقت است كه در جهان هستى وجود دارد ؟ زيرا اين روشنايى از يك جهت عالىترين روشنايى است كه ما در بارهء خدا داريم ، كه مىتوانيم او را مانند « من » بدون واسطه و به طور مستقيم دريابيم < شعر > ( ( 1136 ) ) صورت از معنى چو شير از بيشه دان يا چو آواز و سخن ز انديشه دان < / شعر > رابطه صورت و معنى اين مسئله يكى از نتايج مسئله اصالت عقل است كه در گذشته بررسى كرديم . در اين مسئله مىگويد : اصالت با معناست كه به طور عموم به معناى روحانيت جهان هستى است .
چنان كه شير از بيشه است ، يعنى در بيشه توليد گشته از آن جا نمودار مىگردد . همچنين جهان صور از معنى توليد و نمودار مىگردد ، و نيز اصالت معنى در مقابل صورت ، مانند اصالت انديشه در مقابل آواز و سخن مىباشد ، اگر انديشه و تصورات قبلى نبوده باشد محال است كه آواز و سخنى از انسان صادر گردد . مىگويد : ثبات و پايدارى كه در جهان معنى و روح تصور مىگردد ، باعث مىشود كه اين جهان طبيعت كه محكوم به حركت و زوال است ، ناشى شده از عالم معنى تلقى گردد .
و اين عمده دليل افلاطون به اثبات « مثل » مىباشد ، ولى بايستى اين حقيقت را هم در نظر گرفت كه آن معنا كه براى جهان طبيعت زير بنا تصور مىگردد ، با اين الفاظ و مفاهيم معمولى قابل توضيح و تفسير نمىباشد .
آرى اين مقدار فقط درك مىكنيم كه در جهان طبيعت حقايق بسيار ظريف

520