* * * < شعر > ( ( 1 ) ) بشنو از نى چون حكايت مىكند از جدايىها شكايت مىكند ( ( 2 ) ) كز نيستان تا مرا ببريده اند از نفيرم مرد و زن ناليده اند ( ( 3 ) ) سينه خواهم شرحه شرحه از فراق تا بگويم شرح درد اشتياق ( ( 4 ) ) هر كسى كاو دور ماند از اصل خويش باز جويد روزگار وصل خويش ( ( 5 ) ) من به هر جمعيتى نالان شدم جفت بد حالان و خوش حالان شدم ( ( 6 ) ) هر كسى از ظن خود شد يار من وز درون من نجست اسرار من ( ( 7 ) ) سرّ من از نالهء من دور نيست ليك چشم و گوش را آن نور نيست ( ( 8 ) ) تن ز جان و جان ز تن مستور نيست ليك كس را ديد جان دستور نيست ( ( 9 ) ) آتش است اين بانگ ناى و نيست باد هر كه اين آتش ندارد نيست باد ( ( 10 ) ) آتش عشق است كاندر نى فتاد جوشش عشق است كاندر مىفتاد ( ( 11 ) ) نى حريف هر كه از يارى بريد پرده هايش پرده هاى ما دريد ( ( 13 ) ) نى حديث راه پر خون مىكند قصه هاى عشق مجنون مىكند دو دهان داريم گويا همچو نى يك دهان پنهان است در لبهاى وى يك دهان نالان شده سوى شما هاى هويى در فكنده در سما ليك داند هر كه او را منظر است كاين فغان اين سرى هم ز ان سر است دمدمهء اين ناى از دمهاى اوست هاى هوى روح از هيهاى اوست ( ( 14 ) ) محرم اين هوش جز بىهوش نيست مر زبان را مشترى جز گوش نيست گر نبودى نالهء نى را ثمر نى جهان را پر نكردى از شكر ( ( 15 ) ) در غم ما روزها بىگاه شد روزها با سوزها همراه شد ( ( 17 ) ) هر كه جز ماهى ز آبش سير شد هر كه بىروزيست روزش دير شد ( ( 18 ) ) در نيابد حال پخته هيچ خام پس سخن كوتاه بايد و السلام ( ( 19 ) ) بند بگسل باش آزاد اى پسر چند باشى بند سيم و بند زر < / شعر >

3