< فهرس الموضوعات > بگذاريد آنان كه تشنگى ملاقات خدا را ندارند خود را سيراب ببينند < / فهرس الموضوعات > < فهرس الموضوعات > آدم خام حال انسان ورزيده را نمىتواند دريابد < / فهرس الموضوعات > را با غم هجران معشوق حقيقى سپرى كرده‌اى ، چه باك از رفتن روزها ؟ بگذار اين روزگاران سپرى شود ، عشق و محبتى كه روح تو را به ثمر رسانيده است پايدار خواهد ماند .
< شعر > ( ( 17 ) ) هر كه جز ماهى ز آبش سير شد هر كه بىروزيست روزش دير شد < / شعر > بگذاريد آنان كه تشنگى ملاقات خدا را ندارند خود را سيراب ببينند آن ماهى است كه مىتواند طعم زندگى در آب را بچشد ، اگر يك انسان توانست خود را در درياى محبت الهى غوطه ور بسازد ، تشنگى دائمى خود را باب چنين دريايى ، احساس خواهد كرد ، در نتيجه كسانى كه به جهت آلوده شدن در كثافات هوى و هوس حيوانى از آب درياى محبت الهى اغراض كرده‌اند ، براى آنان زندگانى هر چه زودتر به پايان برسد باز دير خواهد بود ، زيرا آنان در جهان از انسانيت واقعى روزى ندارند .
< شعر > ( ( 18 ) ) در نيابد حال پخته هيچ خام پس سخن كوتاه بايد و السلام < / شعر > آدم خام حال انسان ورزيده را نمىتواند دريابد آرى اصل بسيار روشنى است كه نادان از وضع روانى و رشد شخصيت دانا كاملًا بىخبر است ، چگونه مىتوان روح تكامل يافتهء يك انسان پخته و ورزيده در علم و عمل را كه عظمت بىنهايت به خود گرفته است ، به يك آدم خام و نادان كه حتى بر روزنه هاى حواسش عنكبوت جهل و نادانى تارهاى ضخيم تنيده است ، نشان داد ؟ نادان مو مىبيند دانا پيچش مو ، نادان قطره‌اى مىبيند همان قطره براى دانا دريايى است بىكران .
< شعر > هر قطره‌اى در اين ره صد بحر آتشين است دردا كه اين معما شرح و بيان ندارد < / شعر >

28