< شعر > ( ( 469 ) ) در يكى گفته كه واجب خدمت است ور نه انديشهء توكل تهمت است ( 1 ) ( ( 470 ) ) در يكى گفته كه امر و نهىهاست بهر كردن نيست شرح عجز ماست ( ( 471 ) ) تا كه عجز خود ببينم اندر آن قدرت حق را بدانيم آن زمان ( ( 472 ) ) در يكى گفته كه عجز خود مبين كفر نعمت كردن است آن عجز هين ( ( 473 ) ) قدرت خود بين كه اين قدرت از اوست قدرت خود نعمت او دان كه هوست ( 2 ) ( ( 474 ) ) در يكى گفته كزين دو بر گذر بت بود هر چه بكنجد در نظر ( ( 475 ) ) در يكى گفته مكش اين شمع را كاين نظر چون شمع آمد جمع را از هواى خويش در هر ملتى گشته هر قومى اسير ذلتى ( ( 476 ) ) از نظر چون بگذرى و از خيال گشته باشى نيم شب شمع وصال ( ( 477 ) ) در يكى گفته بكش باكى مدار تا عوض بينى يكى را صد هزار ( ( 478 ) ) كه ز كشتن شمع جان افزون شود ليلىات از صبر چون مجنون شود ( ( 479 ) ) ترك دنيا هر كه كرد از زهد خويش پيش آمد پيش او دنيا و پيش ( ( 480 ) ) در يكى گفته كه آن چه ت داد حق بر تو شيرين كرد در ايجاد حق ( ( 481 ) ) بر تو آسان كرد و خوش آن را بگير خويشتن را در نيفكن در زحير ( 3 ) ( ( 482 ) ) در يكى گفته كه بگذر آن خود كان قبول طبع تو ردّ است و بدّ ( ( 483 ) ) راه هاى مختلف آسان شده است هر يكى را ملتى چون جان شده است ( ( 484 ) ) گر ميسر كردن حق ره بدى هر جهود و گبر از او آگه شدى ( ( 485 ) ) در يكى گفته ميسر آن بود كه حيات دل غذاى جان بود ( ( 486 ) ) هر چه ذوق طبع باشد چون گذشت بر نيارد همچو شوره ريع و كشت < / شعر >

( 1 ) تهمت قضيه زشتى را با علم به خلاف واقع بودن به زبان آوردن و به كسى نسبت دادن . . ( 2 ) هو در لغت عربى ضمير مفرد مذكر غائب است و در اصطلاح عرفان اشاره به غيب الغيوب خدايى است . . ( 3 ) زحير اسهال ، پيچش دل ، پيچ شكم ، و به معناى صدا يا نفسى كه به سبب آزردگى و خستگى مانند ناله در مىآيد . . .

225