إسم الكتاب : تفسير ونقد وتحليل مثنوى جلال الدين محمد مولوى ( عدد الصفحات : 848)

دوم روايتى است كه سيوطى و مرحوم قمى نقل كرده‌اند :
« إذا مدح الفاسق غضب الرب و اهتز لذلك العرش » [1] ( هنگامى كه يك فاسق مورد مدح قرار مىگيرد ، خداوند غضبناك مىشود و عرش خدا به لرزه در مىآيد ) .
اگر در قلمرو اخلاقيات اسلامى همين دستور عملى مىگشت ، آن وقت مىديديم كه چه شخصيتها دگرگون مىگشتند ، بالاها پائين و پائينها بالا مىرفتند ، شايد بتوان گفت بزرگترين خيانت در اجتماع انسانى ، مدح و ثناى بىجا در بارهء اشخاصى است كه مورد طمع يا بيم مىباشند . اسلام نه تنها از تعريف و مدح فساق جلوگيرى مىكند بلكه همه را توصيه مىكند كه نه مدح بىجا را قبول كنيد و نه ديگران را مدح بىجا نماييد .
متأسفانه تاريخ شرق و غرب پر از اين خيانت بنيان كن است كه در تمام دورانها وجود داشته است .
امير المؤمنين عليه السلام از شهر انبار عبور مىكرد ، روستايان و اهالى آن جا به شعار دادن و جست و خيز پرداختند ، حضر فرمودند : اينان براى چه اين حركات را در مىآورند ؟ گفتند : اين عادت ديرينهء ما است كه در مقام احترام به امراى خود انجام مىدهيم ، حضرت فرمودند : از اين گونه كارها دست برداريد ، زيرا شما با اين كارها زمامداران را مغرور و خود را ذليل و پست مىكنيد .

[1] جامع الصغير ج 1 ، ص 34 كه سفينة البحار ج 2 ، ص 258 . .

137