< شعر > ( ( 129 ) ) كل شىء قاله غير المفيق ان تكلف او تصلف ( 1 ) لا يليق ( 2 ) هر چه مىگويد موافق چون نبود چون تكلف نيك نالايق نبود ( ( 130 ) ) من چه گويم يك رگم هشيار نيست شرح آن يارى كه او را يار نيست خود ثنا گفتن ز من ترك ثناست كاين دليل هستى و هستى خطاست ( ( 131 ) ) شرح اين هجران و اين خون جگر اين زمان بگذار تا وقت دگر ( ( 132 ) ) قال اطعمنى فانى جائع فاعتجل فالوقت سيف قاطع ( 3 ) ( ( 133 ) ) صوفى ابن الوقت باشد اى رفيق نيست فردا گفتن از شرط طريق < / شعر >

( 1 ) تصلف تكبر و ادعاى ما فوق واقعيت . . ( 2 ) 129 كل شىء قاله غير المفيق * ان تكلف او تصلف لا يليق ( هر چيزى را كه انسان در حال ناهشيارى و ناخود آگاهى بگويد ، در بارهء او چيزى نمىتوان داورى كرد ، در اين باره تكلف و تصنع و ادعاهاى خلاف واقعيت شايسته نيست ) . . مفيق از ماده افاقه است كه به معناى بيدارى و هوشيارى است . . كل با فتحه كاف و تشديد لام كند شدن ، ركود ، ثقل ، توقف ، شاعر مىگويد : فيك يا اعجوبة الكون غدا الفكر كليلا أنت حيرت ذوى اللب و بلبلت العقولا ( در بارهء تو اى شگفت انگيزترين حقيقت هستى ، فكر انسانى كند مىشود تو انسان عاقل را متحير ساختى و عقول بشرى را به اضطراب انداختى ) . . تكلف خود را به زحمت انداختن و در صدد اثبات چيزى بر آمدن كه ما فوق توانايى معمولى است . . ( 3 ) گفت : غذايم بده زيرا من گرسنه‌ام : شتاب كن كه زمان مانند شمشير بران مىگذرد . .

106