شنيدن آن طوطى حركت آن طوطى را و مردن و نوحه كردن خواجه < شعر > ( ( 1691 ) ) چون شنيد آن مرغ كان طوطى چه كرد هم بلرزيد اوفتاد و گشت سرد ( ( 1692 ) ) خواجه چون ديدش فتاده همچنين بر جهيد و زد كله را بر زمين ( ( 1693 ) ) چون بدين رنگ و بدين حالش بديد خواجه برخاست و گريبان را دريد ( ( 1694 ) ) گفت اى طوطى خوب خوش حنين هين چه بودستت چرا گشتى چنين ؟
( ( 1695 ) ) اى دريغا مرغ خوش آواز من اى دريغا هم دم و هم راز من ( ( 1696 ) ) اى دريغا مرغ خوش الحان من راح روح و روضه رضوان من ( ( 1697 ) ) گر سليمان را چنين مرغى بدى كى دگر مشغول آن مرغان شدى ( ( 1698 ) ) اى دريغا مرغ كارزان يافتم زود روى از روى او بر تافتم ( ( 1699 ) ) اى زبان تو بس زيانى مر مرا چون تويى گويا چه گويم مر تو را ( ( 1700 ) ) اى زبان هم آتش و هم خرمنى چند اين آتش در اين خرمن زنى ( ( 1701 ) ) در نهان جان از تو افغان مىكند گر چه هر چه گويىاش آن مىكند ( ( 1702 ) ) اى زبان هم گنج بىپايان تويى اى زبان هم رنج بىدرمان تويى ( ( 1703 ) ) هم صفير و خدعهء مرغان تويى هم بليس و ظلمت كفران تويى هم خفير و رهبر ياران تويى هم انيس وحشت هجران تويى ( ( 1704 ) ) چند امانم مىدهى اى بىامان اى تو زه كرده به كينِ من كمان ( ( 1705 ) ) نك بپرّانيده‌اى مرغ مرا در چراگاه ستم كم كن چرا ( ( 1706 ) ) يا جواب من بگو يا داد ده يا مرا اسباب شادى ياد ده ( ( 1707 ) ) اى دريغا نور ظلمت سوز من اى دريغا صبح روز افزون من ( ( 1708 ) ) اى دريغا مرغ خوش پرواز من ز انتها پرّيده تا آغاز من ( ( 1709 ) ) عاشق رنج است نادان تا ابد خيز و لا اقسم بخوان تا فى كبد < / شعر >

734