إسم الكتاب : تفسير ونقد وتحليل مثنوى جلال الدين محمد مولوى ( عدد الصفحات : 848)

سؤال كردن خليفه از ليلى و جواب دادن ليلى او را < شعر > ( ( 407 ) ) گفت ليلى را خليفه كان تويى ( 1 ) كز تو مجنون ( 2 ) شد پريشان و غوى ؟ ( 3 ) ( ( 408 ) ) از دگر خوبان تو افزون نيستى گفت خامش چون تو مجنون نيستى ديدهء مجنون اگر بودى تو را هر دو عالم بىخطر بودى تو را با خود تو ليك مجنون بىخود است در طريق عشق بيدارى بد است ( ( 409 ) ) هر كه بيدار است او در خوابتر هست بيداريش از خوابش بتر هر كه بيدار در خواب است بيداريش به مست غفلت عين هشياريش به ( ( 410 ) ) چون به حق بيدار نبود جان ما هست بيدارى چو در بندان ما ( ( 411 ) ) جان همه روز از لگدكوب خيال وز زيان و سود و از خوف و زوال ( ( 412 ) ) نى صفا مىماندش نه لطف و فر ( 4 ) نى به سوى آسمان راه سفر ( ( 413 ) ) خفته آن باشد كه او از هر خيال دارد اميد و كند با او مقال نى چنان كه از خيال آيد به حال آن خيالش گردد او را صد وبال ( ( 414 ) ) ديو را چون حور بيند او به خواب پس ز شهوت ريزد او با ديو آب ( ( 415 ) ) چون كه تخم نسل را در شوره ريخت او به خويش آمد خيال از وى گريخت ( ( 416 ) ) ضعف سر بيند از آن و تن پليد آه از آن نقش پليد ناپديد ( ( 417 ) ) مرغ بر بالا پران و سايه اش مىدود بر خاك و پران مرغوش ( ( 418 ) ) ابلهى صياد آن سايه شود مىدود چندان كه بىمايه شود < / شعر >

( 1 ) ليلى معشوقه مجنون . . ( 2 ) مجنون قيس عامرى كه عشق او به ليلى در ادبيات شرقى آن چنان مشهور است كه احتياجى به تفصيل ندارد ، قصائد زيادى به مجنون نسبت داده‌اند ، و بعضى از مورخين در وجود مجنون با اين غوغاى عشقى كه به او نسبت مىدهند ترديد مىكنند . . ( 3 ) غوى گمراه و منحرف . . ( 4 ) فر شكوه و جلال ، و مطلق نيكى و زيبايى را نيز گويند . .

197