چنانكه ابو عبد الله امام صادق عليه السّلام در سخن خداى عز و جل « خداى را اسماء حسنى است پس خداى را با اين اسماء بخوانيد » فرمود : « به خدا قسم ما اسماء حسناى الهى هستيم كه خداى تعالى عملى از بندگان را جز با معرفت ما قبول نمىكند » .
و نيز آن حضرت عليها الصلاة و السلام از زمره آل پيامبر و اهل بيت و از ذوى القربى بوده است و حضرت وصى امام على سلام الله عليه در آل پيامبر - ( ص ) - فرمود : « ايشان جايگاه سرّ و صندوق دانش و ملجأ حكم و كهفهاى كتاب خدا و كوه‌هاى ديناند پشت خم شده دين به ايشان راست گرديده و لرزش پشت آن بدانها آرام شده است . . . احدى از اين امت با آل محمد صلَّى الله عليه و آله قياس نمىشوند و ايشان با كسانى كه هميشه نعمت آل محمد بر آنها جارى است مساوى نيستند ايشان اساس دين و استوانه يقيناند ، غاليان به ايشان باز مىگردند و از راه ماندگان به ايشان ملحق مىشوند ايشان واجد ويژگىهاى حق ولايتاند و در ايشان وصيت و وراثت موجود است » .
بايد بين دو نبوت تشريعى و انبايى تفاوت و تميز قائل شد ، زيرا نبوت تشريعى به رسول خاتم محمد صلَّى الله عليه و آله خاتمه يافت پس حلال آن حضرت تا روز قيامت حلال است و حرام وى تا روز قيامت حرام است ، امّا نبوت انبايى كه به نبوت عامه و نبوت تعريفى و نبوت مقامى نيز موسوم است هميشه تا ابد مستمر است و از اين سفره ابدى همه نفوس مستعد بهره مند مىشوند تا از وحى انبايى بشنوند . بفهم .
آيا مطالب خطبه قاصعه را نمىبينى در آن جا كه حضرت وصى امير المؤمنين امام على عليه السّلام فرمود : « نور وحى و رسالت را مىبينم و بوى نبوت را مىشنوم » .
و پيامبر به حضرت وصى فرمود : « تو مىشنوى آن چه را كه مىشنوم و مىبينى آن چه را كه مىبينم جز آن كه تو پيامبر نيستى و ليكن تو وزيرى و تو بر خير هستى » .
و آيا گفتار امام ما صادق آل محمد صلوات الله عليهم را نمىبينى كه فرمود : « كمترين شناخت امام اينكه وى جز در درجه پيامبر ، عدل پيامبر و وارث وى مىباشد و طاعت امام طاعت خدا و رسولش مىباشد » .
بلكه پيامبر صلَّى الله عليه و آله فرمود : « دانشمندان امت من همانند انبياى بنى اسرائيلند » . و آن حضرت صلَّى الله عليه و آله فرمود « برخى از بندگان خدا انبياء نيستند و شهداء نمىباشند ولى پيامبران و شهداء در روز قيامت به خاطر مكانت و منزلت آنها در نزد خداى غبطه مىخورند » .

677