خاتم و آقاى انبيا قرار داد و نمىتوان گفت هر دو يك شخصاند پس جز اين نيست كه مراد از آن مساوى بودن حضرت على با آن حضرت است جز در شأن نبوت و چون رسول خدا صلَّى الله عليه و آله افضل مردم است پس على كه مساوى با افضل مردم است ، افضل از همه است و خلاصه در اين آيه استدلالى قوى كه هيچ استدلالى به قوت آن نيست بر برترى اصحاب كساء عليهم السّلام موجود است و امت بر اين اجماع دارند كه اصحاب كساء عليهم السّلام در مباهله فقط فاطمه و پدر او و شوهر او و دو فرزند او حسن و حسين بودند و احدى با آنها همراه نبود . هيچ كس مدّعى نشد كه جز پيامبر و حضرت وصى ، امام امير المؤمنين على و كفو وى فاطمه و دو فرزند ايشان حسن و حسين شخص ديگرى در مباهله داخل بوده است بدون شك مدعى شخص ديگر بر خدا و رسولش دروغ بسته است « الحمد لله الذي جعلنا من المتمسّكين بولايتهم » .
ستايش خداى را كه ما را از متمسكان به ولايت ايشان قرار داده است .
مفسران در تفسير آيه مباهله از عايشه روايت كرده‌اند : رسول خدا صلَّى الله عليه و آله در حالى كه بر دوش مباركش عباى مويين مشكين قرار داشت خارج شد پس حسن عليه السّلام آمد آن حضرت وى را داخل كساء كرد ، آن گاه حسين آمد وى را داخل كساء كرد ، آن گاه فاطمه و سپس على آمد ، آن حضرت فرمود : « خداوند اراده كرده تا پليدى را از اهل بيت پاك نمايد . . . » .
بدان كه مراد اماميه - كه خداى برهان ايشان را پر درخشش كند - از اصحاب كساء و آل عبا ، اين معصومان كه در آيه مباهله منصوصند مىباشد و در آيه مباهله فرزندان و زنان بر انفس مقدم گرديد تا بر مكانت لطيف و منزلت قريب آنها تنبيه كند و تا اشعار بدارد كه ايشان بر انفس مقدم بوده‌اند و انفس فدوى ايشانند .
هر كدام از آل عبا در آثار گاهى به خامس « پنجم » و گاهى به خامس اصحاب كساء و در برخى اوقات به خامس اهل عباء و وقت ديگر به خامس اهل كساء تعبير شده است . در مروج الذهب مسعودى چنين آمده است : « هنگامى كه امام حسن عليه السّلام دفن گرديد برادرش محمد بن حنفيه بر قبرش ايستاد و گفت : اگر زندگى تو با عزت بود مرگ تو باعث شكست و خلل در اركان شده است چه خوش روحى كه كفن تو را در بر گرفته و چه خوب كفني كه بدن تو را حاوى است چگونه چنين نباشى در حالى كه تو گردنه هدايت و جانشين اهل تقوى و خامس اصحاب كسايى ، . . . » .

670