كه به آنها عطا كرده است . تمام اين احكام نيست مگر تجليات وحدت در هر عدد . به اين تنظير هر مخلوقى كه ظهور حقيقة الحقائق است در آن تعين خاص داراى احوال و خواصى است كه آن احوال و خواص همان تجلى حقيقة الحقائق است . پس فرق بين خالق و مخلوق به اطلاق و تقييد است و از اين رو كانّه ما سوى الله فقر نورى كه همان امكان و اضافهء اشراقيه است به مبدأ خود دارند . امير عليه السلام فرمود : « يا من دلّ على ذاته بذاته و تنزّه عن مجانسة مخلوقاته » .
قد ظهر في هذا القول عشرون مرتبة ، فقد دخلها التركيب .
در اين گفتار بيست مرتبه پيدا شده و تركيب در آنها راه يافت .
يعنى از اينكه هر مرتبه حقيقتى است و از تركيب مراتب بيستگانه اعداد غير - متناهيه ظاهر مىشود ( از واحد تا تسعه ، نه مرتبه ، از ده تا نود ، نه مرتبه ، اين هيجده مرتبه ، صد و هزار ، دو مرتبه اين بيست مرتبه و از ترتيب اين بيست مرتبه اعداد غير متناهيه پيدا مىشود .
فما تنفك تثبت عين ما هو منفىّ عندك لذاته ، و من عرف ما قررناه في الأعداد ، و أنّ نفيها عين إثباتها ، علم أنّ الحقّ المنزّه هو الخلق المشبّه ، و ان كان قد تميّز الخلق من الخالق .
پس هميشه اثبات مىكنى در هر مرتبه اى از مراتب عين آن چيزى را كه در مرتبهء ديگر نفى مىكنى ( يعنى واحد كه به اتفاق جمهور اهل حساب عدد نيست عين عدد است زيرا به تكرارش اعداد پيدا مىشود ) و هر كس شناخت آن چه را كه ما در اعداد تقرير كرديم و اينكه نفى عدديت از واحد عين اثباتش است مىداند كه حق منزه ، هم او خلق مشبّه است اگر چه خلق از خالق تميّز دارد .
از آن چه كه دربارهء واحد و عدد دانسته شد به كنه گفتار سيد الساجدين و زين العابدين امام على بن الحسين عليهما السلام در دعاى بيست و هشتم صحيفهء سجاديه كه فرمود : « لك يا الهى وحدانية العدد » پى مىبريم .
فالأمر الخالق المخلوق ، و الأمر المخلوق الخالق . كلّ ذلك من عين واحدة ، لا ، بل هو العين الواحدة و هو العيون الكثيرة .

132