رسول الله ( ص ) خود را در هنگام نزول باران در باران نگاه مىداشت و سرش را برهنه مىكرد كه باران به او اصابت كند و مىفرمود كه باران حديث العهد به رب خود است ، بنگر به اين معرفت به خدا از اين پيغمبر كه تا چه اندازه جليل و عالى و روشن است . پس باران از جهت قرب به رب خود افضل بشر را تسخير كرد . پس باران مثل رسولى ( يعنى ملكى كه فرستادهء خداوند بود و واسطهء نزول وحى ) كه وحى به پيغمبر نازل مىنمود بود .
پس باران به لسان حال و ذات خود رسول را به سوى خود خواند . پس رسول الله خود را در معرض باران قرار داد تا به آن چه كه باران از جانب رب خود آورده است ( كه عبارت از حيات و علم و رزق و غير ذلك است ) اصابت كند . پس اگر براى رسول از باران فايدهء الهيه اى از لطايف علوم و معارف نمىبود رسول به سوى باران بارز و ظاهر نمىشد .
پس اين ( دعوت مطر افضل بشر را به آن چه كه از جانب رب خود آورده است ) .
رسالت آب است كه خداوند هر چيز زنده را از آب قرار داده است . پس فهم كن .
چون باران و مطلقا آب صورت علم است و باران در نشئهء عنصرى اصل حيات موجودات زنده است و اسم شريف حى امام ائمه سبعهء اسماء مىباشد و حىّ را در عوالم مظاهر است ، * ( من الْماءِ كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ ) * ( انبيا : 30 ) همه را فرا گرفته است ، لذا شيخ گفت از اين باران قريب العهد به رب خود كه منشأ حيات نشئهء عنصرى است ، فهم كن كه نفس رحمانى ، ماء حيات جميع تعينات وجودى است . * ( وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الأُولى فَلَوْ لا تَذَكَّرُونَ ) * ( واقعه : 62 ) .
چنانكه در پيش گفته‌ايم شيخ در فص موسوى چند حكمت در اسرار كلمهء موسويه ذكر مىكند . يكى حكمت قتل أبناء بود كه گفته شد و خلاصه اش اين بود كه آن أرواح به موسى پيوستند و موسى كه متولد شد مجموع أرواح أبناء مقتول بود كه آن قواى فعاله بر اثر قرب به رب خودشان موسى را در قتل فرعون و فرعونيان مدد نمودند .
حكمة إلقائه في التابوت و رميه في اليمّ و الآن حكمت القاى موسى را در تابوت عنوان مىكند و چون هر كسى از كودكى معلوم است چكاره است و سرنوشت او در أطوار حالاتش بيانگر احوال عين ثابت و

535