است ، معصوم فرموده است : « لو لا الحجّة لساخت الأرض باهلها » .
و في محمد - ص - قد انقطعت ، فلا نبيّ بعده : يعني مشرّعا او مشرّعا له ، و لا رسول و هو المشرع و هذا الحديث قصم ظهور اولياء الله لأنه يتضمن انقطاع ذوق العبودية الكاملة التامة . فلا ينطلق عليه اسمها الخاص بها فإن العبد يريد إلَّا يشارك سيده - و هو الله - في اسم و الله لم يتسمّ بنبيّ و لا رسول ، و تسمّى بالولي و اتصف بهذا الاسم فقال * ( الله وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا ) * و قال * ( هُوَ الْوَلِيُّ الْحَمِيدُ ) * .
و در محمد ( ص ) نبوت و رسالت قطع شده است . لذا نبيّى مشرع يا مشرع له بعد از او نيست و اين حديث « لا نبى بعدى » كه پيغمبر فرمود : پشت اولياء الله را شكسته است .
زيرا اين حديث متضمن انقطاع ذوق عبوديت كامل تام است . پس اسم عبوديت كه خاص آن باشد بر ولى اطلاق نمىشود ( و منسحب نمىگردد ) زيرا عبد مىخواهد با سيدش كه الله تعالى است ، در اسمى مشارك نباشد و خداوند به نبى و رسول ناميده نشد اما به ولى ناميده شد . چنانكه فرمود : * ( الله وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا ) * ( بقره : 255 ) و فرمود :
* ( هُوَ الْوَلِيُّ الْحَمِيدُ ) * ( شورى : 28 ) ( پس ولى در داشتن اين اسم با سيد خود مشارك است ) .
غرض اين است كه أدب اقتضا مىكند بنده در بندگيش بندهء كامل باشد و در هيچ اسمى از اسماء با آقاى خود شركت نداشته باشد . چنانكه ربوبيت از آن اوست ، عبوديت از آن اين است . حرف شيخ اين است كه دل اولياء الله مىخواهد در اتصاف به عبوديت عبد كامل باشد . اما چون جناب خاتم عبد كامل بود * ( سُبْحانَ الَّذِي أَسْرى بِعَبْدِه لَيْلًا ) * ( اسرى : 1 ) و هيچ انسانى به مقام عبوديت او نمىرسد كه آن عبوديت مقتضى خاتميت است ، لذا در مقام اشتياق به نيل و ذوق مرتبهء عبوديت كاملهء تامه كه در حقيقت دسترسى بدان ندارد و اختصاص به خاتم دارد گفت : حديث « لا نبى بعدى » پشت اولياء الله را شكست . پس اين سخن زبان تعنت و اعتراض نيست ، بلكه لسان تضرع و اشتياق است .
و هذا الاسم باق جار على عباد الله دنيا و آخرة ، فلم يبق اسم يختص به العبد دون الحقّ بانقطاع النبوّة و الرسالة :
و اين اسم ولىّ بر بندگان خدا چه در دنيا و چه در آخرت باقى و جارى است پس به انقطاع نبوت و رسالت ، اسمى كه اختصاص به عبد داشته باشد دون حق باقى نماند .

340