پس تقى بن مخلد شير طلب كرد و شير نوشيد و شير قى كرد ، و اگر رويايش را تعبير مىكرد هر آينه آن لبن علم بود و خدا به قدرى كه شير نوشيد علم كثيرى را بر او حرام كرد . آيا نمىبينى براى رسول الله در خواب كاسهء شيرى آوردند و فرمود شير را نوشيدم تا اينكه سيرى و پرى آن از ناخنهايم به در زد و فضل آن را به عمر دادم . يكى گفت ، يا رسول الله خواب را چه تأويل فرموديد ؟ فرمود : به علم . رسول الله شير را به همان صورتى كه ديد وا نگذاشت چون به مواطن رؤيا و آن چه اقتضاى تعبير است علم داشت .
و قد علم أنّ صورة النبيّ - ص - التي شاهدها الحسّ أنّها في المدينة مدفونة ، و أنّ صورة روحه و لطيفته ما شاهدها أحد من أحد و لا من نفسه كلّ روح بهذه المثابة ، فتتجسد له روح النبيّ في المنام بصورة جسده كما مات عليه .
چون شيخ قول پيغمبر را نقل كرد كه فرمود : « من رآني في النوم فقد رآني في اليقظة » در پى تحقيق آن برآمد كه مرئى چيست و در كدام عالم است پس گفت :
و حال اينكه دانسته شد صورت نبى را كه حس مشاهده كرد ، در مدينه مدفون است و دانسته شد كه صورت روح نبى و لطيفهء روحانىاش را كسى مشاهده نكرد نه از كسى و نه از خود و هر روحى به همين مثابه است پس براى رائى روح نبى در خواب به صورت جسدش كه بر هيأت آن جسد رحلت كرده است متجسد مىشود .
جسد و قالب مثالي قيصرى گويد :
جسد در اصطلاح اين طايفه مخصوص به صورت مثالى است .
در فروع كافى در كتاب جنائز از امير المؤمنين عليه السلام روايت كرده است كه مردگان در عالم ديگر حلقه حلقه با هم محشورند . راوى از امام سؤال مىكند : آيا اجسامند ؟ در جواب فرمودند : نه بلكه ارواحند كه در اين حديث نفى جسم مىشود و در حديث ديگر نيز در همين موطن كافى از امام صادق عليه السلام است كه مردگان اجسادند كه در اين روايت نيز نفى جسم مىكند نه جسد و هم در كافى و جوامع روايى ديگر من جمله امالى ابن بابويه از ائمه عليهم السّلام روايت است كه أرواح در قالبىاند مانند قالب دنيا يعنى همان جسد و در اين موضوع لطايف و اشاراتى از اهل بيت عصمت است در موضوع حشر جسدانى و طايفهء عرفا اصطلاح جسد و مشتقات آن را

176