إسم الكتاب : مشارق الدراري ( شرح تائية ابن فارض ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 773)

همه او كرده است و مىكند ، و ايشان به آن قدر از شير علوم ذاتى جمعى كمالى كه از پستان اين مقام به ايشان رسيد ، ايشان را سيرى حاصل گشت و به آن خرسند شدند .
پس مىگويد به زبان حضرت محمدى - صلَّى الله عليه و سلَّم - كه اى متابعان مستعدّ من ، بياييد و بشتابيد به اين حضرت احديّت جمع من ، كه بر همهء حضرات و مقامات سابق است ، و از اذواق و علوم اين مقام كه من از عالم تذكار تلقّى كرده‌ام و به شما به هديّه آورده فهم كنيد و برخوردار شويد ، و به اذواق و علم علما و اوليا و كاملان ديگر كه به جنب اين مقام و اذواق اين مقام ، همه طفلان شيرخواره بوده‌اند خرسند مشويد ، كه آن جمله علوم و اذواق ايشان ، باقيماندهء من است و جملهء صور و ألفاظ كه به دعوت تعلق دارد ، در اين بيت ، مدرج است .
< شعر > فمن فضل ما اسأرت شرب معاصري و من كان قبلي فالفضائل فضلتي [1] < / شعر > چه من كه ترجمان مقام محمدى ام ، از زبان او - صلَّى الله عليه و سلَّم - مىگويم كه چون مقام احديّت جمع من سابق و مقدم و اصل همه مقامات است ، لا جرم هر شراب علميى ذاتى كه از بحر حضرت غيب الغيب متعيّن گشت ، اول جام آن شراب اين مقام احديّت جمع من بود ، و من كه صاحب اين جام بودم ، آن شراب را به دهان استعداد كامل خودم نوش كردم ، جرعه اى كه مسئور و باقيمانده و باز پس خوردهء من بماند ، در جام مقام جمع الجمع فما تحته ريختم ، شرب اهل زمان من تا به قيامت و شرب هر كه نيز به زمان پيش از من كه محمدم - صلَّى الله عليه و سلَّم - بوده است از انبيا و رسل ، و جميع كمّل از فضله و باقيماندهء حقيقت من بود كه جمله از آن جرعه سيراب شدند ، و من از تشنگى كمال استعداد ،

[1] الفضل : البقيّة ، باز مانده و پس مانده . اسأرت : أبقيت فضلة من الشّراب في الإناء . معاصري : الذي هو في عصره .

771