إسم الكتاب : مشارق الدراري ( شرح تائية ابن فارض ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 773)

و شفقت عامّ خودش ، ايشان را نيز نصيبى تعيين كرد ، و گفت : و على عباد الله الصالحين ، المستعدين و القابلين لهذا الكمال . پس چون مرا به كمال متابعت و ترجمانى به آن اسلام نسبت مشاركت بخشيد ، و فرع خودم ديد ، لا جرم بنا برقاعدهء حكم الأصول يسري في الفروع ، چنان كه او كه اصل است به نثر ، از مقام خودش به اشارات عزيز و عبارات وجيز بيانها فرمود ، و مر امناى امّتش را به آن بيانها هدايت بر هدايت افزود ، اگر من نيز به نظم ، ترجمانى آن مقام كنم و به بيانى شريف و تبيانى لطيف ، اتباع آن حضرت را كه به حكم متابعت به من منتميند ، منحتى و عطيّتى كرامت كنم ، چرا شايستهء عيب و ملامت باشم ، چون به او مىگويم و از او و مقام و نور او نشان مىدهم .
< شعر > و من نوره مشكاة ذاتي أشرقت عليّ فنارت بي عشائي كضحوة [1] < / شعر > و چون حال من آن است نيز كه از نور محمدى - صلَّى الله عليه و سلَّم - كه در شريعت و طريقت او سارى است ، چون در بحر متابعت و شريعت و طريقت او به كلى غرقه گشتم ، حقيقت و ذات من به كلى منوّر شد ، و از آن نور او مشكات ذات و حقيقت من ، صورة و معنى ، جسما و روحا ، قالبا و قلبا ، تابان و درخشان گشت ، پس ظلمت اول شب طبع و هوا و مزاج و قواى مزاجى و طبيعى من ، به سرايت آن نور محمدى - صلَّى الله عليه و سلَّم - در او در [2] رضا و بهجت و نوريّت ، هم رنگ نور روز و چاشتگاه روح و قلب و عقل و قواى روحانى من گشته است ، تا مزاج و قواى مزاجى من ، كار روح و قواى روحانى و سرّ وحدانى ، مىكند .
پس در بيت از اين صورت عنصرى به مشكات ذات استعارت كرده است كه آن نور محمدى - صلوات الله عليه - كه عين يا اثر * ( الله نُورُ السَّماواتِ وَالأَرْضِ ) * [3] است ،

[1] عشائي : عشيّتى . المشكاة : الكوّة غير النافذة .
[2] در ضياء و بهجت و نوريّت . . . م .
[3] نور ( 24 ) آيهء 35 .

761