بر همه ، به حسب اين مرتبهء الوهت ، تعيين اين اسماى سبعهء مذكور فرمود ، تا به حسب حكم اين مرتبه و برزخيّت هر اسمى از اين اسماى سبعه ، به حكم جملهء اين حقايق سبعه منصبغ شده متعيّن گشت ، و هر يك به اثر آن انصباغ به صورت فاعليّت و تأثير متوجه امر ايجادى آمد ، و چون نفاذ امر ايجادى را از محلى و قابلى گزير نبود ، لا جرم از اين جهت ، اثر و توجّه هر يك از اين اسماى سبعهء مذكور ، باز مشروط آمد به سه شرط ديگر :
يكى ، حقيقت آن محل قابل ، و دوم صفت استعداد ، و سوم صفت امكان ، و وسطيّت او ميان نور وجود و ظلمت حقيقى محال كه آن وسطيّت اثر سرايت برزخيت است در هر ممكنى قابل ، و اثر اسم مقسط على التعيين را جز آن وسطيّت محل و قابل نيست ، لا جرم ظهور نور وجود مطلق و اثر اسم الله و وجه حق را به جهت ايجاد ، يا ابقا و امداد در عالم اجمالا او تفصيلا ، جز از وراى حجاب تعين اين هفت اسم مذكور تحقّقى و ثبوتى نيامد ، و هر اسمى از اين اسما از وراى حجاب اين ده صفت نورانى و ظلمانى ، متعيّن و متوجّه امر ايجادى شدند .
پس حجب نور الهيّت هفتاد صفت آمد ، چهل و نه از اين حجب صفات نورانيند از تعيّنات اسما و صفات الهى ، و بيست و يك حجاب ديگر نسب و حقايق ظلمانى كونى كه اگر آن حجب ، منكشف و مرتفع شوند و آن نور وجود و وجه مطلق ، بىاين حجب ، ظاهر شود ، اشعّه و پرتوهاى عظمت و جلال و كمال بىنهايتى او كه موجب تسبيح و تنزيه آن حضرت مىشوند ، عن القيد و الحصر و از اين جهت از آن اشعّه به سبحات استعارت كرده‌اند ، بسوزاند و ناچيز گرداند ، مر هر صفتى و نسبتى و كثرتى كونى را كه تعيّنى از تعيّنات آن وجود مطلق كه بصر حق كنايت از او است ، آن را دريابد بىآن حجب مذكور ، و صفت امكان و كثرت او را متلاشى و به وحدت وجود مطلقش ملحق گرداند .
پس حكمت الهى چنان اقتضا كرد كه دايما آن حجب را مسدّل مىدارد ، و از وراى آن حجب مر عالم كثرت و حكمت را مدد مىدهد و ابقا مىفرمايد .

726