متنوع مىنمود ، لا جرم من متردد مىبودم ، كه حقيقت من في نفس الأمر چيست ؟
دليل است يا آيينه يا عين ، پس آن تردّد به سبب آن حاصل مىآمد كه حضرت معشوق به واسطهء تجلَّى جلال جمال خودش ، مرا بى من در آن حيرت و مغلوبى بر مراتب و مقامات حجاب و كشف و شهود و علم اليقين و عين اليقين و حق اليقين مىگذرانيد ، تا به حكم آن تجلَّى [1] و حكم حيرت كه خود در خود سفر مىكردم [1] . - از خود در خود سفر مىكردم - م - .
< شعر > أسافر من علم اليقين لعينه إلى حقّه حيث الحقيقة رحلتي < / شعر > سفر مىكردم از مقام حجابيّت و مرتبهء علم اليقين ، و خود را آن جا دليل بر حضرت معشوق ديدن ، تا به مقام كشف و مرتبهء عين اليقين ، و خود را آن جا آيينه و مظهر اسما و صفات آن حضرت مىيافتم ، و از آن جا تا به مقام شهود و جمع و مرتبهء حق اليقين ، سفر مىكردم ، تا آن جا كه غايت حقيقت خودم بود ، أعنى مقام احديّت جمع ، منزل به منزل و حضرت به حضرت ، رحلت مىكردم و خود را آن جا عين آن حضرت مىيافتم ، و ليكن باز حكم حيرت آن تجلَّى مرا در تردّد و تحيّر مىانداخت ، و مرا از اين حقيقت خودى خودم غافل مىگردانيد .
الألف و اللام [2] في الحقيقة قائم مقام الإضافة ، اى حيث حقيقتى رحلتى .
< شعر > و انشدني عنّي لأرشدني على لساني إلى مسترشدي عند نشدتي [3] < / شعر > و چون به مقام حق اليقين و حضرت جمع وحدت كه در نفس امر حقيقت من آن است ، مىرسيدم ، منصبغ به حكم آن غفلت و حيرت از جلال جمال مذكور از اين حقيقت خودى خود غافل و بىخبر و او را طالب و حكم اين حضرت وحدت

[1] و حكم حيرت بىخود ، در خود سفر مىكردم - خ ل - .
[1] < شعر > سفر از خويشتن در خويشتن كرد هر آن كو عارف و الا مقام است < / شعر >
[2] الألف و . . . في م : قاما مقام . . .
[3] انشدنى : افتشّ عن نفسى ، اطلبها . أرشدني : اهدى نفسى النشدة ، المرة من نشده : فتش عنه .

544