از دشمنان حضرت معشوق است ، و پناه بر از شرّ اين نفس خودت به استوارترين سلاحى كه خود را به آن بپوشى .
« ما عداها أي : ما سواها . و اعد نفسك ، أي : جاوزها و اتركها . و العدي بوزن حمى : الأعداء و هي جمع لا نظير لها ، قيل : لم يأت فعل في النّعوت . و الجنّة بالضمّ ما استترت به من السلاح » .
يعنى : چون دانستى كه در اين راه از متابعت مدّعيان اجتناب مىبايد نمود و از سر صدق تمام به حضرت به كلى متوجه مىبايد بود ، اگر تو را در اثناى سلوك حالى يا معرفتى يا خرق عادتى كرامت افتد ، يا كشفى و مشاهده اى روى نمايد ، يقين شناس كه اين همه غير ذات محبوب و جز مطلوب تواند ، زينهار اين همه را بگذار و نظر بر ايشان مگمار كه نفس تو كه منبع كثرت و قيود و نقايص و تضادّ و مجمع قواى مختلف و حجاب و ظلمت و جهل و عناد است ، او را با حضرت محبوب كه به وحدت و اطلاق عن القيد و الإطلاق منفرد است ، و اصل همه كمالات و محتدّ علم و نور و قدس و نزاهت است ، هيچ مناسبت و ملايمت نيست . و او - أعني - نفس از اين جهت دشمن آن حضرت است ، چه حقيقت دشمنى ، عدم مناسبت و ملايمت است ، و چون دايما هر كس يا كسى مىخواهد كه روى همگنان را از دشمن خود بگرداند ، و غير او را برايشان بيارايد ، و به آن غير ايشان را از او مشغول كند ، از اين جهت همين كه نفس از حالى يا معرفتى يا كرامتى يا كشفى كه همه غير ذات مطلوب حقيقىاند ، شعور يابد ، در حال اظهار خاصيّت دشمنى كند و خواهد كه تو را كه سالكى ، به اينها از حضرت محبوب مشغول كند ، پس تو از او و تسويل او در گذر ، و او را به حقيقت دشمن عظيم شمر ، و از شرّ مكر و غدر او پناه به حفظ و نظر من آور كه شيخ و مرشد توأم ، زيرا كه سلاح و حصن تو در جهاد و حرب او در سه قسم محصور است :
يكى حقيقت دل كه صورت وحدت اعتدالى است .

346