حاصل مىآيد ، پس اين وشايت واشى از جهت من و سود من است ، و ذلك معنى قوله : « يشي لي . . . » .
و اما لايم كه مظهر نفس و صفات او است و پنهان از حضرت معشوق به نزد من نصيحت من مىبايست كه كردى ، اكنون چون من صورت اين حضرت جمع وجوديم ، پس به مدد همين حضرت به نزد اين حضرت نصيحت من مىكند ، و اگر وقتى به حكم نشأت ، فتورى در من مىبيند ، مرا بر آن ملامت مىكند و بر تحقّق به وحدت و عشقم تحريض مىدهد به نزد حضرت معشوق كه اين حضرت جمع مذكور است ، و اين درجه اى است از لوّاميت نفس ، بالاى مقام اطمينان . پس آن چه لايم به مدد معشوق به نزد معشوق نصيحت عاشق كند ، از نوادر است .
< شعر > فأوسعها شكرا و ما أسلفت قلى و تمنحني برّا لصدق المحبّة [1] < / شعر > پس من شكر تمام بسيار مىگويم حضرت معشوق را كه حال آن است كه هيچ دشمنيى از پيش با من نكرده است ، به داشتن من مدتى در مقام حجابيّت و حضرت معشوق نيز عطا مىدهد مرا نيكويى از جهت راستى و درستى و ثبات من در محبّت .
يقال : « أوسعته شكرا » أي : وفّيت حق شكره تماما .
يعنى : من شكر مىگويم حضرت معشوق را براين مددى كه نفس مرا اكنون مىدهد به سرايت حكم وحدت و عدالت در او ، تا مرا نصيحت مىكند به حضرت او ، و بر تهاونم تقريع و ملامت مىكند ، و چون حال آن است نيز كه معشوق پيش از اين مدتى مرا در حجاب و قيد مراتب داشت تا نفس من به صورت كثرت و نقايص پيدا شد ، و آن در نظر وحدت به حكم غلبهء او بر احكام كثرت نسبى ،

[1] في بعض النسخ : فاوسعها شكرا على سالف القلى . أوسعها شكرا : أزيدها . ما أسلفت : اى الذي أسلفت ، اعطت سلفا مقدما . القلى : البغض . البرّ : الخير ، و حسن المعاملة .

316