إسم الكتاب : مشارق الدراري ( شرح تائية ابن فارض ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 773)

كشف فراست ، منكشف مىشود در عالم خودش ، من از غايت دقّت و لطافت ، در باطن آن معنى خفى پنهانم و بر آن معنى در عالم خودش پوشيده تا آن معنى لطيف نه [1] به من راه نمىتواند برد از غايت لطافت من .
< شعر > و في رحموت البسط كلَّي رغبة بها انبسطت آمال أهل بسيطة [2] < / شعر > و در حال مرحومى من به كمال تحقق به رحمت اختصاصى كه موجب بسط و فرح و امن و روح مىباشد ، همگى صورت و معنى من رغبت مىشود ، به سوى تحقّق به كنه حضرت غيب بىخوف امتناعى و ترس و توهم منعى از قبل حقيقت خودم به سبب نقص استعدادى ، و از قبل آن حضرت به عدم شمول آن رحمت و به آن كمال رغبت من همگى آمال و امانى دو جهانى اهل بسيطت ، زمين منبسط و عام مىشود تا اميدوارى به آن رحمت ، به همه مىرسد و آن چه در حديث آمده است كه در روز عرفهء حجّة الوداع از اثر استدعا و طلب مصطفى - صلَّى الله عليه و سلَّم - و إلحاح او در آن طلب رحمت و مغفرت به سبب رؤيت آثار استجابت و نزول رحمت به طريق تواتر ، چندانى رحمت نازل گشت كه ابليس - عليه اللعنة - گردن اميد دراز كرد ، از آن چه از آن شمول و عموم رغبت مصطفى - صلَّى الله عليه و سلَّم - و بسط او ، آن گاه به سبب آن رحمت اختصاصى اثرى به وى نيز سرايت كرده بود كه * ( وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضى ) * [3] اثر آن رحمت بود .
و ببايد دانست كه رحمت بر دو قسم است : يكى عام و آن به ظاهر وجود و اسم رحمان ، تعلَّق دارد * ( وَرَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ ) * [4] اخبار از اوست . و دوم رحمت

[1] نيز - خ ل - .
[2] رحموت : الرّحمة .
[3] الضحى ( 93 ) آيهء 5 .
[4] الأعراف ( 7 ) آيهء 156 .

671