نسبتاند در سه حضرت كه معقولند [1] في نفسها و باقىاند على حالها ، نه موجودند و نه معدوم ، به خلاف ديگر حقايق معقوله [2] كه ايشان متّصفند : إمّا بالوجود و إمّا بالعدم .
اما وجود [3] صفتيست [4] شامله ذات متعاليه را ، و امكان ممكنات را ، و امتناع ممتنعات را . و اين حضرات سه گانه را مفاتيح غيب مىخوانند [5] .
امّا حضرت امكان خزانه ايست [6] كه هر چه دروست از اعيان ثابته طلب [7] آن مىكند كه آن را از وجود علمى به وجود عينى - كه [8] محل ولايت و تصرّف اسماى حسنى است - بيرون آرد . و آن متقاضيان را ممكن الوجود خوانند [9] .
امّا حضرت امتناع خزينه ايست كه هر چه در وى [10] است ، از حق طلب آن مىكند كه او [11] را در غيب ذات خود يا در [12] غيب علم خود باقى دارد ، و در وجود خارجى موجود نگرداند . تا هيچ اسمى از اسماى ظاهره [13] [ را ] بر ايشان سلطنت و ولايت نبود . و نام آن طالبان كه درين خزانه است [14] ممتنع الوجود است .
امّا در [15] حضرت وجوب خزينه ايست كه منبع افاضت است و جميع حضرات ، استفاضهء [16] مطالب از آن حضرت كنند .
پس ممكنات نزد اين طايفه شئون حق باشند در [17] غيب ذات ، و اسماى حق باشند در عين ذات و اسم غيريّت بر ممكنات [18] از جهت تعيّن آن اطلاق كنند .
و از آن سبب كه محتاج است به ظهور در خارج به موجدى ، او را [19] غير گويند [20] .

[1] د ، س : معقولند .
[2] س : معلوله .
[3] د : وجوب . س : وجوبى .
[4] د ، س : صفتى است .
[5] س : خوانند .
[6] د ، س : خزينه ايست .
[7] د ، س : طلب مىكند از حق .
[8] س : كه آن را .
[9] د ، س : گويند .
[10] د ، س : درويست .
[11] س : كه اول .
[12] د : يا در علم غيب .
[13] د ، س : ظاهر .
[14] د : خزينه‌اند . س : خزينه ايست .
[15] د ، س : امّا حضرت .
[16] س : افاضه و استفاضه مطالبه .
[17] د : از غيب .
[18] د : و ممكنات .
[19] س : كه او را .
[20] د : خوانند .

96