من صرف كن [1] ، و بعضى [2] به مصالح خاصّه نگاه دار ، تا [3] چون از تو طلب دارم به من رسانى [4] . پس وقت طلب آن مال به سلطان رساند ، درين حال وى را بر سلطان فضلى [5] نباشد و در سلطنت هيچ نقصان واقع نشود .
همچنين ، خاتم اوليا خزانهء [6] ولايت مطلقهء محمديست ، و جميع انبيا و اوليا تبع و حواشى [7] ، كه « آدم و من دونه تحت لوائى » . پس اوليا و رسل حق [8] ، از مشكات خاتم اوليا بينند و هر يك را از ولايت حصّه ايست و صاحب جميع حصص خاتم اولياست .
* متن فإنّ الرّسالة و النّبوّة - أعنى نبوّة التّشريع و رسالته - تنقطعان ، و الولاية لا تنقطع أبدا . فالمرسلون ، من كونهم اولياء ، لا يرون ما ذكرناه إلَّا من مشكاة خاتم الأولياء ، فكيف من دونهم من الأولياء ؟
* شرح يعنى نبوت و رسالت دو قسمست [9] : يكى تعلَّق به تشريع دارد كه آن اوامر و نواهيست [10] از حق بر خلق به واسطهء انبياء ، و آن انقطاع پذير [11] است و قسم [12] ديگر خبر دادن از حقايق و اسرار [13] غيب ، و اظهار اسرار عالم ملكوت و كشف اسرار ربوبيت ، و آن منقطع نيست . و آن [14] را « انباء » گويند .
* متن و إن كان خاتم الأولياء تابعا في الحكم لما جاء به خاتم الرّسل

[1] س : كند .
[2] د : بعضى را نگاه دار .
[3] د ، س : چون .
[4] د : سپارى .
[5] د ، س : فضل .
[6] د : خزانه دار .
[7] د : حواشى او .
[8] د ، س : حق را .
[9] د ، س : دو قسم است .
[10] د : نواهى است . س : ندارد .
[11] س : انقطاع پذيرست .
[12] د : و قسمى .
[13] س : و اسرار عالم ملكوت و كشف .
[14] س : و او را ولايت .

77