نام کتاب : شرح فصوص الحكم نویسنده : خواجه محمد پارسا جلد : 1 صفحه : 536
* متن و إذا صلَّينا نحن كان لنا الاسم الآخر فكنّا فيه كما ذكرنا [1] في حال من له هذا الاسم ، فنكون [2] عنده بحسب حالنا ، فلا ينظر إلينا إلَّا بصورة ما [3] جئناه بها ، فإنّ المصلَّى [4] هو المتأخّر عن السّابق في الحلبة . * شرح يعنى هر گاه كه ما مصلَّى باشيم ، اسم آخر ما را بود و سابق حق باشد [5] . تا از طرف حق توفيق نبود ، ما مصلَّى نشديم . ديگر [6] ظاهر است . * متن و قوله [7] « كُلٌّ قَدْ عَلِمَ صَلاتَه وَتَسْبِيحَه » أي رتبته في التّأخّر [8] في عبادته ربّه ، و تسبيحه الَّذي يعطيه من التّنزيه استعداده . * شرح يعنى هر يك از نماز گزاران [9] دانستهاند رتبهء خود را كه مرتبهء ايشان متأخّر است از صلوة ربّ - عزّ [10] شأنه - ، و تسبيح پاكى استعداد ، تا بقدر آن خود را از نقايص امكانى [11] پاك گرداند ، و بقدر آن تنزيه و تقديس حق تواند كرد . * متن فما [12] من شيء إلَّا [13] و هو يسبّح بحمد ربّه الحليم الغفور . و لذلك لا يفقه [14] تسبيح العالم على التّفصيل واحدا واحدا .
[1] و ، د ، س : ذكرناه . [2] و ، د ، س : فتكون . [3] د : فأحييناه . [4] س : للمصلَّى . [5] س : باشد كه تا . . . [6] و : اين جمله را ندارد . [7] د : « و قوله » ندارد . [8] و ، د ، س : عن عبادته ربّه . [9] س : از گزاران . و : از نماز گزاردن . [10] د : « عزّ شأنه . . . استعداد » افتاده است . [11] د : افتادگى دارد . [12] د : و ماء . [13] س : الَّا يسبّح بحمده . [14] و : لا نفقة .
536
نام کتاب : شرح فصوص الحكم نویسنده : خواجه محمد پارسا جلد : 1 صفحه : 536