نام کتاب : شرح فصوص الحكم نویسنده : خواجه محمد پارسا جلد : 1 صفحه : 513
ملكى بودى ، روح او ظاهرا [1] به صورت نور ظهور كردى . * متن و كنّى [2] عنه بالنّفخ يشير إلى أنّه من [3] نفس الرّحمن ، فإنّه بهذا النّفس الَّذي هو النّفخة ظهر عينه ، و باستعداد المنفوخ فيه كان الاشتعال [4] نارا لا نورا . فبطن نفس الرّحمن [5] فيما كان به الإنسان إنسانا . * شرح يعنى چون حق - عزّ شأنه - نفخه يى در نشأت انسانى دميد ، و او را به صورت خود [6] آفريد ، تا خود را درين مظهر به خود ظاهر كند ، كنايت از آن ظهور به نفخ روح فرمود ، تا اشارت فرمايد كه اصل بود انسان از نفس رحمان است و به سبب استعداد منفوخ فيه ، كه آن بدن عنصريست نار ظاهر شد ، و نور روح كه از نفس رحمانى حاصل شد درين جوهر انسانى كه روح حيوانيست ، مستتر [7] گشت . * متن ثمّ اشتق له منه [8] شخصا على صورته [9] سمّاه امرأة ، فظهرت بصورته فحنّ إليها حنين الشّىء إلى نفسه ، و حنّت [10] إليه حنين الشّىء إلى وطنه . فحبّبت [11] إليه النّساء ، فإنّ الله أحبّ من خلقه على صورته و أسجد له ملائكته النّوريّين على عظم قدرهم و منزلتهم و علوّ نشأتهم الطَّبيعيّة . * شرح اين ظاهر است .
[1] د : ظاهر . [2] س : كنا . [3] د : النفس الرحمن . س : أمن في نفس الرّحمن . [4] و : كان لاشتعال . [5] د ، و : نفس الحق . س : نفس و الحق . [6] د : خود تا خود را . [7] د ، س : مشتركست . [8] و ، د ، س : له شخصا . [9] س : على صورة . [10] ع : و خنت . [11] س : فحنث اليه النشأة .
513
نام کتاب : شرح فصوص الحكم نویسنده : خواجه محمد پارسا جلد : 1 صفحه : 513