شاركه ، إذ هو للآخر ، فإذن [1] ما ثمّ شريك على الحقيقة فإنّ كلّ واحد على حظَّه ممّا [2] قيل فيه أنّ بينهما مشاركة فيه .
* شرح مىگويد [3] به زعم اين قول معلوم [4] است در آن چه او به آن مخصوص است ، از آن حقيقت مشتركه ، كه خاصّهء حصّهء وى باشد ، و عين آن ديگر نباشد كه او را شريك آن ديگر ساخته است . زيرا چه اگر هر يك صاحب حصّهء خود باشند ، پس به حقيقت شريك نباشند [5] كه شركت [6] عبارت از آن است كه يك شيء ميان دو كس يا زيادت مشترك باشد . چون قسمت كرده [7] و هر يك را از آن حصّه اى [8] رسيده ، پس هم به قول [9] ايشان ، شريك شريك نباشد .
* متن و سبب ذلك الشّركة المشاعة [10] ، و إن كانت مشاعة فإنّ التّصريف من أحدهما يزيل الإشاعة . « قُلِ [11] ادْعُوا الله أَوِ ادْعُوا الرَّحْمنَ » هذا روح المسألة .
* شرح يعنى اين آيه روح مسألهء [12] شركت است . زيرا كه شركت كه ميان الله و رحمان است به قول حق محقّق است و ثابت . كه هر يك از الله و رحمان دلالت مىكند بر ذات . پس [13] روح مسألهء شركت و مثبت او اين [14] آيه باشد ، و شركتى كه مشركان [15] به آن قايلاند امريست وهمى [16] غير حقيقى . و شيخ در فتوحات مكَّى در

[1] و ، د : فإذا ثمة . د : فإذا ما ثمة .
[2] و : كما . س : فما .
[3] س : مىگويند .
[4] د : معلوم است آن چه . س : معلوم است در شريك له آن چه .
[5] د : نباشد .
[6] و : شريك .
[7] د ، س : كرده شد .
[8] و ، د ، س : حصهء .
[9] و : بقبول .
[10] س : المشافهة .
[11] س : قل اللَّه و ادعوا الرحمن .
[12] و ، د ، س : مسئله .
[13] س : بر روح .
[14] س : اين باشد .
[15] و ، س : مشتركان .
[16] س : وهمى حقيقى .

454