responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : شرح فصوص الحكم نویسنده : خواجه محمد پارسا    جلد : 1  صفحه : 417


* متن و الَّذي أوجدها [1] في المرحوم ما أوجدها ليرحمه [2] بها و إنّما أوجدها ليرحم بها [3] من قامت به .
* شرح يعنى آن كه ايجاد [4] رحمت كرد در مرحوم ، نه از براى آن كرد كه [5] او سبب رحمت آن [6] مرحوم گردد ، بلكه بدان [7] تا او راحم گردد و ايصال [8] رحمت كند بر ديگران ، و موصوف گردد به صفت رحمان .
* متن و هو [9] - سبحانه - ليس بمحلّ للحوادث ، فليس بمحلّ لإيجاد الرّحمة فيه [10] . و هو الرّاحم ، و لا يكون الرّاحم راحما إلَّا بقيام [11] الرّحمة به . فثبت أنّه عين الرّحمة . و من [12] لم يذق هذا الأمر و لا كان له فيه قدم ما اجترأ أن يقول إنّه عين الرّحمة أو عين الصّفة .
* شرح يعنى چون حق رحمت فرمود [13] بر جميع أشياء ، و ذات او محل حوادث نيست ، پس رحمت صفتى زايد [14] بر ذات نبود بلكه عين ذات باشد . پس به ذات خود رحمت فرمود بر صفات خود ، تا از باطن به ظاهر آمد . و علماى ظاهر را مجال جرأت اين گفتار نيست .
* متن فقال ما هو عين الصّفة و لا غيرها . فصفات الحقّ عنده لا هي



[1] و : وجدها .
[2] س : الرّحمة .
[3] س : بها قامت به .
[4] س : ايجاد كرد .
[5] د : كه به سبب .
[6] د ، س : آن رحمت .
[7] د : بدان كه او را .
[8] س : اتّصال .
[9] س : و هو الرّاحم و هو سبحانه .
[10] س : فيه و لا يكون .
[11] س : القيام .
[12] س : و لم يذق .
[13] د : فرمود بر صفات خود بر جميع أشياء .
[14] د : زايده .

417

نام کتاب : شرح فصوص الحكم نویسنده : خواجه محمد پارسا    جلد : 1  صفحه : 417
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست