« وَإِلَيْه يُرْجَعُ الأَمْرُ كُلُّه » حقيقة و كشفا « فَاعْبُدْه وَتَوَكَّلْ عَلَيْه » حجابا و سترا . ) * * متن فليس في الإمكان أبدع من هذا العالم لأنّه على [1] صورة الرّحمن ، أوجده الله أي أظهر وجوده - تعالى [2] - بظهور العالم كما ظهر [3] الإنسان بوجوده [4] الصّورة الطَّبيعيّة .
* شرح يعنى در حيّز [5] امكان نيكوتر از نظام عالم نيست كه صورت تفصيل حقيقت انسانيّت است كه آن حقيقت انسانيّت است ، به صورت [6] رحمان آفريده شده است .
و ضمير در « لأنّه » اگر چه عايد به عالم است ، وليك [7] چون « أوجده » را تفسير به « أظهره » كرده است ، معنى اين باشد كه : حق - جلّ و علا [8] - وجود خود [9] را به محدثى ظاهر گردانيد [10] ، به سبب ظهور عالم به محدثى . پس تشبيه بود ظهور حق را ، به سبب عالم ، به ظهور حقيقت انسانيّت به وجود صورت طبيعت [11] . يعنى اين هيكل جسمانى از بهر جامعى كه ميان مشبّه و مشبّه به است [12] ، و آن جامع اينست كه : حق - تعالى - غيب عالم است و باطن او ، چنانچه حقيقت انسانيّت غيب اين صورت طبيعيّة [13] است و باطن او .
* متن فنحن صورته الظَّاهرة ، و هويّته [14] روح هذه الصّورة

[1] و : عين . د : مخلوق على صورة الرحمن .
[2] د ، س ، و : ندارد .
[3] د : يظهر .
[4] د ، س ، و : بوجود الصورة .
[5] س : در خير .
[6] د : بصور رحمن .
[7] د : لكن . س : ليكن .
[8] د : جلاله .
[9] و : وجود خود خود را .
[10] س : گردانيده بسبب عالم به ظهور .
[11] د : طبيعية .
[12] د : بود . س : به ذاتست .
[13] س : طبيعت است .
[14] د ، س ، و : هويته تعالى .

397