ايشان [1] است ، از كمال و نقصان هم بدانستندى كه ايشان را مرتبهء معرفت انسان به كماهى نيست . و چون اين علم ايشان را حاصل شدى ، معصوم ماندندى از جرح كردن آدم ، و به جرح [2] ناستادندى ، تا به حدى كه در مقابل طعن آدمى [3] تزكيهء نفس خود نكردندى .
* متن و عند آدم من الأسماء الإلهيّة ما لم تكن الملائكة عليها ، فما سبّحت ربّها بها و لا قدّسته عنها تقديس آدم و تسبيحه .
* شرح يعنى آدم را از اسماء الهى حاصلى بود كه ملايكهء ارضى را نبود ، پس ملايكه نتوانستند كه پروردگار خود را به آن اسماء تسبيح گويند و تقديس كنند ، چنانكه آدم حق را به آن اسماء تسبيح و تقديس [4] كرد . چرا كه ملايكهء علوى و سفلى ، هر يكى را تسبيحى [5] و تقديسى خاص است ، كه از آن تجاوز نتوانند كرد ، و اين تشريف خاص انسان راست كه هر دم ذكرى و هر ساعت تسبيحى و هر زمان تقديسى كند . چرا كه او مشتمل است بر جميع مقامات .
* متن فوصف لنا الحقّ ما جرى لنقف عنده و نتعلَّم الأدب مع الله - تعالى - فلا تدّعى ما نحن متحقّقون به و حاوون عليه بالتّقييد ، فكيف أن نطلق في الدّعوى فنعمّ بها ما ليس لنا بحال و لا نحن منه على علم فنفتضح ؟ فهذا التّعريف الإلهيّ ممّا أدّب الحقّ به عباده الأدباء الأمناء الخلفاء .

[1] س : ايشانست .
[2] د ، س : نايستادندى .
[3] د ، س : آدم .
[4] س : تهليل .
[5] د : تسبيح و تقديس خاص است . س : تسبيحى و تهليلي و تقديسى حاصل است .

36