إسم الكتاب : شرح فصوص الحكم ( عدد الصفحات : 600)

بر خود واجب گرداند ، سرّ « كنت سمعه و بصره » بر وى مكشوف شده باشد . و [1] داند كه كيست عمل كننده به نفس [2] او ، و او جز آلتى بيش نيست .
* متن و العمل منقسم [3] على ثمانية أعضاء من العبد [4] . و قد أخبر الله [5] - تعالى - أنّه هويّة [6] كلّ عضو منها ، فلم يكن العامل [7] غير الحقّ ، و الصّورة للعبد ، و الهويّة مدرجة فيه أي في اسمه لا غير .
* شرح امّا اعضاى هشتگانه : دو چشم ، و دو گوش ، و دو دست ، و دو پاى .
* متن لأنّه - تعالى - عين ما ظهر . و سمّى [8] خلقا و به كان الاسم الظَّاهر و الآخر للعبد و بكونه لم يكن ثمّ كان . و بتوقّف [9] ظهوره عليه و صدور العمل منه كان الاسم الباطن و الأوّل . فإذا رأيت [10] الخلق رأيت الأوّل و الآخر و الظَّاهر و الباطن .
* شرح يعنى چون هويّت موصوفه به نعت اوّليّت در خلق دانستى ، و جهت [11] آن كه او آخر مراتب وجود است ، او را آخر و ظاهر شناختى ، و به جهت روحيّت و آن چه در عين او مكنونست [12] او را بباطنيّت ديدى ، پس هم اوّل و آخر [13] و هم ظاهر و هم باطن ترا معلوم شد .

[1] س : داند كه . . . كنند .
[2] س : به نفس او را جز .
[3] ع : مقسّم .
[4] د : من العبد الإنسان . ع : من الإنسان . س : من الإنسان من العبد .
[5] ع : قد أخبر الحق .
[6] د ، س : هويته .
[7] و : عامل . د : غير العامل .
[8] و : و يسمّى .
[9] د ، س : يتوقّف
[10] س : رأت الخلق الأول و الآخر .
[11] س : و به جهت .
[12] د : مكنون است .
[13] د : هم آخر .

350