بود ، و حال آن كه ملايكه [1] را جمعيّت اسمائى [2] كه آدم را بود ، نبود چرا كه ملايكه عبادت حق از جهت اين [3] يك اسم خاص مىكنند ، كه حق - تعالى - آن [4] نوع را به [5] آن اسم عارف و عالم گردانيده [6] ، و از [7] آن تجاوز نمىتوانند كرد و آدم عبادت [8] حق به جميع اسماء مىكند ، كه عارف به جميع است . لا جرم در يك مقام نايستاد [9] . و ملايكه پنداشتند كه جز [10] آن اسم كه ايشان دانستند [11] نيست ، و ندانستند كه اسماء حق [12] - عزّ شأنه - بسيار است و ايشان به [13] آن اسماء تسبيح و تقديس [14] نكرده‌اند .
و « لا وقفت مع الأسماء » چنان بود كه « و ما وقفت الملائكة إلَّا مع الأسماء الإلهية الَّتي يخصّ [15] الملائكة بتلك الأسماء » .
* متن فغلب عليها ما ذكرناه ، و حكم عليها هذا الحال فقالت [16] من حيث النّشأة « أَ تَجْعَلُ فِيها من يُفْسِدُ فِيها » ؟ و ليس إلَّا النّزاع و هو عين ما وقع منهم . فما قالوه في حقّ آدم هو عين ما هم فيه مع الحقّ . فلو لا أنّ نشأتهم تعطى ذلك ما قالوا في حقّ آدم ما قالوا [17] و هم لا يشعرون .
* شرح يعنى فقالت [18] الملائكة من حيث النّشأة أي : بلسان التّنافى و التّنافر الَّذي بين البساطة و التّركيب

[1] د : ملايك .
[2] س : اسمايى را كه آدم بود ، نه بود .
[3] د ، س : آن يك اسم .
[4] س : ايشان را .
[5] د : با آن .
[6] س : گردانيده است .
[7] س : از اين .
[8] س : عبادت به جميع . د : حق تعالى .
[9] د : ناستاد . س : نه ايستاد .
[10] د : جز اين اسمى .
[11] س : داشتند .
[12] د ، س : او تعالى شأنه .
[13] د : به اين .
[14] س : تقديس حق .
[15] س : تخصّ .
[16] د ، س : و قالت .
[17] د ، س : ع : قالوه .
[18] د ، س : فقالت من .

34