حق - عزّ شأنه [1] - از ايشان طلب كرد ، و آن امتثال [2] امر [3] است كه حقيقت عبادت است [4] ، و نشايد كه به اين معنى بود كه ندانستند كه اگر به اين [5] معنى بودى تعديهء وى به « على » بودى . چرا كه عرب گويد « وقف فلان معه » ، يعنى : بايستاد ، و « وقف [6] عليه » يعنى [7] بر آن مطَّلع شد . و امّا آن چه [8] انسان كامل به ملايكه دهد آنست كه :
انسان كامل مظهر اسم « الله » است ، و چنانچه جملهء اسماء استمداد ازين اسم كنند [9] ، همچنين [10] جملهء موجودات كمالات خود [11] از مرتبهء انسان كامل يابند . پس [12] هر فيض كه به ملايكه [13] رسد به واسطهء انسان كامل رسد .
* متن فإنّه ما يعرف أحد من الحقّ الَّا ما تعطيه [14] ذاته ، و ليس للملائكة جمعيّة آدم [15] ، و لا وقفت مع الأسماء الإلهيّة الَّتي تخصّها ، و سبّحت الحقّ بها و قدّسته ، و ما علمت أنّ لله اسماء ما وصل إليها [16] علمها ، فما سبّحته و لا قدّسته « تقديس [17] آدم » .
* شرح ضمير در « ذاته » راجع [18] به احد [ است ] يعنى حقّا كه نشناسد [19] هيچ يكى از بندگان از اسماء و صفات حق مگر آن مقدار [20] كه ذات [21] آن بنده مستعد آن

[1] د : سبحانه .
[2] س : امثال .
[3] س : امرست .
[4] س : راست .
[5] د ، س : بدين معنى .
[6] س : وقف فلان عليه .
[7] د ، س : يعنى مطلع گشت .
[8] د ، س : امّا انسان كامل .
[9] د ، س : مىكنند .
[10] س : جمله موجودات .
[11] س : خود را از .
[12] س : بقيه جمله را ندارد .
[13] د : ملايك .
[14] د ، س : يعطيه .
[15] س : كادم .
[16] د ، س ، ع : علمها إليها .
[17] د ، س ، و : « تقديس آدم » ندارد .
[18] د ، س : راجع است .
[19] س : نشناختند .
[20] س : بدان مقدار . د : مقدارى .
[21] س : ذات بنده .

33