شد . و بدين جمعيت ظهور او بر ملايكه حجّتى شد [1] « يا آدَمُ أَنْبِئْهُمْ بِأَسْمائِهِمْ » .
و نزد علما ، اطلاق اسم صورت به محسوسات حقيقت [2] است و به معقولات مجاز . امّا نزد اين طايفه ، چون عالم بأسره مظهر [3] و صورت الهيست مفصّلا ، و انسان كامل مظهر و صورت الهيست مجملا ، پس اطلاق آن [4] اينجا حقيقت بود [5] و بر ما سوى مجاز [ كه ] « لا سوى عندهم » .
* متن فتحفّظ فقد وعظك الله بغيرك و انظر من أين أتى على من أتى عليه [6] .
* شرح تأديب سالكان را هست تا در حضرت [7] مؤدّب و هشيار باشند ، و سر از دريچهء [8] انانيّت بيرون نكنند ، و از احوال ملايكه [9] عبرت گيرند كه [10] چون گفتند كه « أَ تَجْعَلُ فِيها من يُفْسِدُ فِيها » ، سزاى [11] تأديب گشتند و گوشمال « إِنِّي أَعْلَمُ ما لا تَعْلَمُونَ » يافتند [12] .
* متن فإنّ الملائكة لم تقف مع ما تعطيه نشأة هذه [13] الخليفة ، و لا وقفت مع ما تقتضيه [14] حضرة الحقّ من العبادة الذاتيّة .
* شرح يعنى ملايكه ايستادگى ننمودند ، تا نشأت خليفه كه انسان كامل است ، آن چه مناسب حال ايشانست بدهد ، و ديگر ايستادگى [15] ننمودند [16] به آن چه حضرت

[1] د ، س : شد كه .
[2] س : حقيقى .
[3] س : مظهر صورت .
[4] د ، س : اين .
[5] د : بود نه مجاز .
[6] د ، س : حضرت حق .
[7] س : على من اتى انّما جاء هاهنا بعلي ( ع ) لأنه في معرض التوبيخ و الزجر كأنه قال : و انظر من اين هلك من هلك و انظر من اين اتى على من اتى .
[8] س : جيب .
[9] د : ملايك .
[10] د ، س : چون .
[11] د : سزاوار .
[12] و : « يافتند » ندارد .
[13] ع : هذا الخليفة .
[14] د : يقتضيه .
[15] د : استادگى .
[16] س : بنمود .

32