الممثّلة البشريّة فينسبه لجبريل [1] و من ناظر فيه من حيث ما ظهر عنه من إحياء الموتى فينسبه إلى الله بالرّوحيّة ، فيقول روح الله [2] ، أي به ظهرت الحياة فيمن نفخ [3] فيه .
* شرح اگر اين قايل ، به معنى حال و محلّ داند ، حلولى بود . و اگر موصوف به صفات الله مىداند و مظهر هويّت ، عارف محقّق باشد چرا كه اين قدرت كامله ، جز حىّ قديم حيات بخش را به اصالت نيست .
* متن فتارة يكون الحقّ فيه متوهّما [4] - اسم مفعول - .
* شرح اين بنا بر حلول است .
* متن و تارة يكون الملك فيه متوهّما .
* شرح [5] اين بنا بر دانستن اثر نفخ است .
* متن و تارة تكون [6] البشريّة الإنسانيّة فيه متوهّمة .
* شرح اين نظر ، قدرت [7] أولياست بر خوارق عادات .
* متن فيكون عند كلّ ناظر بحسب [8] ما يغلب عليه . فهو كلمة الله و هو روح الله و هو عبد الله ، و ليس ذلك في الصّورة الحسيّة لغيره ،

[1] و ، د ، س : بجبريل .
[2] س : روح اللَّه به ظهرت الحياة فيمن نفخ .
[3] و ، س : « فيه » ندارد .
[4] س : هو هما .
[5] س : اين قسمت از شرح را ندارد .
[6] و : يكون . س : اين قسمت از متن را ندارد .
[7] د ، س : به قدرت .
[8] س : ناظر يغلب . د : بما يغلب .

327