إسم الكتاب : شرح فصوص الحكم ( عدد الصفحات : 600)

كه آن سبب ايجاد اعيانست [1] ، و عدم امتثال آن [2] امر محالست . نوع دوم كه « و [3] عدم الامتثال مع السّماع منهم » ، اشارت بدان [4] است : امر به ايمان و هدايت است كه هر كه را قابليّت آن نداده‌اند ، امكان و قبول و امتثال آن ندارد .
* متن < شعر > فالكلّ منّا و منهم و الأخذ عنّا و عنهم إن [5] لا يكونون منّا فنحن لا [6] شكّ منهم < / شعر > * شرح بيان افاضت [7] است . يعنى هر تجلَّى كه [8] بر موجودات عارض مىشود [9] ، از [10] حضرت ماست به حسب فاعليّت [11] ، و تلقّى نمودن و خود را مستعدّ آن گردانيدن از [12] ممكنات است به حسب قابليّت و علم ما از ذات ما چنانچه مقتضيات اسما و صفات ما بود ، از تجلَّيات و احوال ، هم از ما أخذ [13] كرد ، و هم ذوات [14] ايشان ، آن چه مقتضاى استعدادات ايشان بود ، در عين ثابته . پس علم ما از طرف ما أخذ به ايجاد و اظهار كرد ، و از طرف ايشان به قبول قوله « ان لا يكونوا منّا فنحن لا شكّ منهم » ، يعنى ان لا يكونوا بموجبنا و حسبنا مطلقا ، و ليس في وسعهم [15] ذلك لكون كلّ عين مخصوصا بخصوصيّة [16] و لكنّا لسبقنا [17] ، لا شكّ نكون بموجب ما منهم عليهم فيما يوجب عليهم فيكون [18] بحسبهم .
* متن فتحقّق يا ولىّ هذه الحكمة الملكيّة في الكلمة اللَّوطيّة

[1] د : اعيان و عدم .
[2] د ، س : اين امر محال است .
[3] س : كه عدم . . .
[4] د : بدانست . س : بدون است .
[5] س : الا يكونون . و : لم لا .
[6] د : لا يشك . س : الَّا شك .
[7] د ، س : افاضت و استفاضت است .
[8] س : كه موجودات .
[9] س : عارض از حضرت .
[10] د : از ماست .
[11] س : قابليّت .
[12] س : ممكناتست .
[13] س : آخر كرد و . . .
[14] د : ذات .
[15] د : وسعها .
[16] د ، س : بخصوصيّته .
[17] د ، س : لسعتنا .
[18] د : فنكون . س : فتكون .

300