* شرح يعنى چون سير سالك از آثار به افعال ، و از افعال به اسما و صفات ، و از [1] اسما و صفات به ذات است ، پس ظهور تجلَّى گاه در مرتبهء ذات و گاه در مرتبهء [2] صفات و گاه در مرتبهء افعال ، و گاه در مرتبهء آثار [3] بود . پس سالك بايد كه داند كه معلوم و موجود جز حق نيست و سير [4] او در حق است ، و سالك و مسلوك جز حق نيست ، و آن حضرت را نسب و وجوه مختلفه بسيار است . به حسب استعدادات [5] متفاوته [6] و تجلَّى بر اعيان ، به آن نسب باشد .
* متن الا ترى عادا قوم هود كيف « قالُوا هذا عارِضٌ مُمْطِرُنا » فظنّوا [7] خيرا باللَّه - تعالى - و هو عند ظنّ عبده به ، فأضرب لهم الحقّ عن هذا القول فأخبرهم بما هو أعلى [8] و أتمّ في القرب ، فإنّه إذا أمطرهم فذلك حظَّ الأرض و سقى الجنّة فما [9] يصلون إلى نتيجة ذلك المطر إلَّا عن بعد فقال لهم : « بَلْ هُوَ ما اسْتَعْجَلْتُمْ به رِيحٌ فِيها عَذابٌ أَلِيمٌ » .
* شرح يعنى آن مطلوب شماست كه شما را به كمال آن چه [10] در استعدادات شماست برساند ، و [11] هبوب ريح عذاب شما را از علت انائيّت [12] برهاند . زيرا كه وصول هر كس به آن چه استعداد او مقتضى [13] آنست ، عين وصول به كمال اوست .

[1] د ، س : و از اسما به ذات است .
[2] د : در مرتبهء اسما و صفات .
[3] س : آثار پس .
[4] د : « و سير او . . . حق نيست » ندارد .
[5] س : استعداد .
[6] د ، س : متفاوت . س : و تجلَّى اعيان .
[7] و : و ظنوا .
[8] د ، س ، ع : اتمّ و اعلى .
[9] د ، س ، و : فلا يصلون
[10] د : در آن چه .
[11] و : و بصوب . س : و چون ريح عذاب از علَّت .
[12] د ، س : انانيّت .
[13] د ، س : مستدعى .

244