هر چه در عالم محسوس است مثاليست از آن حقيقت كه در عالم مثالست [1] ، و هر چه در عالم مثالست [2] صورت آنست كه در عالم أرواح است ، كه عالم افعال است . و آن چه در [3] عالم ارواحست مثال آنست كه در عالم اسماست ، كه آن را جبروت نامند ، و هر اسم [4] صورت صفتى است از صفات الله ، و هر صفتى وجهى مر ذات متعاليه را .
پس هر چه در عالم حس ظاهر مىگردد صورت معيّنى [5] است غيبى كه به تعبير محتاجست [6] .
* متن و لهذا يعبّر ، أي الأمر الَّذي هو في نفسه على صورة كذا ظهر في صورة غيرها ، فيجوز العابر من هذه الصّورة الَّتي أبصرها النّائم ، إلى صورة [7] ما هو الأمر عليه إن أصاب كظهور العلم في صورة اللَّبن . فعبّر في التّأويل من صورة اللَّبن إلى صورة العلم فتأوّل أي قال : مآل [8] هذه الصّورة اللَّبنيّة إلى صورة العلم .
* شرح يعنى هر چه در عالمست [9] همه خيالست ، و از آن [10] قبيل است كه به تعبير محتاجست . و هر چه به [11] صورتى ديده مىشود ، به صورتى ديگر ظاهر خواهد شد .

[1] د : مثال است . س : مثالست صورت .
[2] د : مثال است كه در عالم أرواح كه عالم افعال است .
[3] س : « در عالم . . . آنست كه » ندارد . د : در عالم أرواح است .
[4] س : اسمى .
[5] س : معنى عيبى . د : معنييست .
[6] د ، س : محتاج است .
[7] س : الى صورة هو .
[8] س : مثال .
[9] د ، س : عالم است همه خيال است .
[10] س : از قبيل .
[11] د : « به صورتى ديده مىشود » ندارد .

215