* شرح قوله « تعظيم ما شرعوه » ، يعنى لزوم مجاهدات ، چون ، قلَّت طعام و منام و كلام و ذكر [1] دوام ، و ترك مخالطت انام [2] . و اين جمله در شريعت نبى [3] واجب نبود .
* متن فقال « فَما رَعَوْها » هؤلاء الَّذين شرعوها و شرعت لهم « حَقَّ رِعايَتِها » - « إِلَّا ابْتِغاءَ رِضْوانِ الله » و كذلك اعتقدوها [4] .
* شرح ضمير در « لهم » عايد است با عوام و مقلدان طريقت . يعنى [5] چون بر خود لازم گردانيدند [6] ، بعد از آن بر ايشان فرض كرده شد .
* متن « فَآتَيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا » بها [7] « مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ » - « وَكَثِيرٌ مِنْهُمْ » [8] أي من هؤلاء الَّذين شرع فيهم [9] هذه العبادة « فاسِقُونَ » أي خارجون عن الانقياد إليها و القيام بحقّها . و من لم ينقد إليها لم ينقد مشرّعه بما يرضيه . لكنّ الأمر يقتضي الانقياد .
* شرح يعنى هر كه منقاد شريعتي كه به طريق رهبانيّت نهادند [10] نشد مشرّع آن شرع بالأصالة كه حق است منقاد او نشود [11] از چيزى كه رضاى او در آن بود ، از نيل درجات . زيرا كه امر الهى تقاضاى انقياد مىكند .
* متن و بيانه أنّ المكلَّف إمّا منقاد بالموافقة و إمّا [12] مخالف

[1] د ، س : و دوام ذكر .
[2] د ، س « انام » ندارد .
[3] د ، س : نيز .
[4] س ، ع : اعتقدوا .
[5] و : معنى .
[6] د ، س : گردانيدند .
[7] و : « بها » ندارد .
[8] و : و كثير منهم فاسقون .
[9] و : لهم .
[10] س : نهاده‌اند .
[11] د : نشد . س : و از چيزى .
[12] د ، س : أو .

203