< شعر > و عشنا زمانا نعبد الحقّ للهوى من الجنّة الأعلى و حسن ثوابه فلمّا تجلَّى نوره في قلوبنا عبدنا رجاء في اللَّقاء و خطابه فمرجع انواع العبوديّة الهوى سوى من [1] يكن عبدا لعزّ جنابه فنعبده [2] من غير شيء من الهوى و لا للنّوى من ناره و عقابه < / شعر > و ان يخصّنى في جميع ما يرقمه بنانى و ينطق به لسانى و ينطوى عليه جنانى .
* شرح اشارت است به مراتب وجود : حظَّى و نطقى و ذهنى .
* متن بالإلقاء السّبوحى و النّفث الرّوحى في الرّوع النّفسى بالتّأييد الاعتصامى .
* شرح نفث ، إرسال نفس [3] است [4] و روع : در لغت نفس [5] ، و در اصطلاح قوم :
روع آن رويست [6] از نفس كه به جهت دل [7] دارد ، و آن را صدر خوانند . و القاى [8] آن در خاطر بر دو قسم است : رحمانى [9] و شيطانى ، و هر يك [10] نيز بر دو قسم است .
امّا رحمانى يا بىواسطه بود ، كه [11] عرفا آن را سر خوانند ، يا به واسطه [12] از حق به عقل كل ، و از عقل اول به أرواح قدسيّه و از ايشان به نفوس منطبعه . و [13] شيطانى هم

[1] س : من لم يكن . د : تكن .
[2] د : و نعبده من غير شوب . د : و يعبده . ق : و نعبده .
[3] س : نفث .
[4] د ، س : است از مخرج ثاء .
[5] د ، س : نفس باشد .
[6] س : روز نيست .
[7] د ، س : دل متوجه است .
[8] د ، س : القائات بر خواطر بر دو قسم است .
[9] د ، س : شيطانى و رحمانى .
[10] د ، س : و هر يك بر دو قسم است .
[11] س : « عرفا » ندارد .
[12] س : به واسطه بود .
[13] د : « و » ندارد .

18