تقليد رسول [1] نكردند از آن بود كه توحيد ذاتى و عرفان حقيقى نداشتند [2] ، و امر رسول [3] را امر غير [4] مىپنداشتند ، و ندانستند [5] كه آمر [6] در مظهر تفصيلى همان [7] در مظهر جمع است ، كه من يطع الرّسول فقد أطاع الله .
امّا نسبت اين كتاب به فصوص آنست كه : معنى « فص » نگين [8] خاتم بود ، و مراتب تنزّلات و مبدأ و معاد ، مظاهر وجود در [9] وى است پس مشبّه باشد به حلقهء [10] خاتم [11] و دل انسان كامل به مثابهء نگين آن خاتم بود . چنانكه در آخر اين فص فرمود كه و فصّ كلّ حكمة الكلمة الَّتي نسبت [12] إليها و مراد از كلمه دل آن كامل است كه آن فص به وى منسوب [13] است .
* متن فحقّقت الأمنيّة و أخلصت النّيّة و جرّدت القصد و الهمّة إلى إبراز هذا الكتاب كما حدّه لي رسول الله - صلَّى الله عليه و سلَّم - من غير زيادة [14] و لا نقصان و سألت الله - تعالى - أن يجعلني فيه و في جميع أحوالى من عباده الَّذين ليس للشّيطان عليهم سلطان .
* شرح [ اين [15] ] عبارت است از التجاى عارفان [16] به جناب صمديّت ، از ملاحظهء حظوظ در مقام عبوديّت [17] .
< شعر > عبدنا الهوى ايّام جهل و إنّنا لفي غمرة من سكرنا من شرابه < / شعر >

[1] د ، س : رسل .
[2] س : ندانستند .
[3] د ، س : رسول ( صلَّى اللَّه عليه و سلَّم ) .
[4] د : غيرى .
[5] د ، س : مىندانستند .
[6] د ، س : امر .
[7] د ، س : همان امر .
[8] د ، س : نگين بود .
[9] د ، س : دوريست .
[10] د : نگين خاتم .
[11] د ، س : « و دل . . . خاتم بود » ندارد .
[12] ع : تنسب . س : نسب .
[13] س : منسوبست .
[14] و ، س : من غير زيادة و نقصان .
[15] و : ندارد .
[16] د : عرفا . س : اصل عرفان .
[17] د ، س : عبوديّت . شعره

17